“สองแค่จะไปพักรักษาตัวให้หายเท่านั้น แล้วค่อยกลับบ้าน ไม่อยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ต้องตกใจ อีกอย่างคุณแม่ก็ต้องดูแลคุณพ่อที่ป่วยด้วย พี่หนึ่งเองก็ไม่ได้อยู่ดูแล จะให้สองกลับไปเป็นภาระอีกคนเหรอคะ” พูดมาถึงตรงนี้ หนึ่งธิดาก็รู้สึกผิดวูบขึ้นมาในอก เธอไม่ได้ไปดูแลบิดาเลย ได้แต่ส่งเงินไปให้มารดาเลี้ยง ซึ่งหน้าที่ของลูกคือต้องดูแลบิดามารดา
“แต่ถ้าพี่หนึ่งไม่สะดวก สองก็คงไปตายเอาดาบหน้า อับอายขายหน้าที่ต้องแต่งงานกับผู้ชายค้ายา กลับบ้านไปก็ไม่รู้จะอยู่ในสังคมได้ยังไง สองไม่กล้ากลับบ้านหรอกค่ะ แค่คิดว่าจะไปอาศัยพึ่งใบบุญพี่หนึ่งสักหน่อยเพราะสองไม่มีที่ไป แต่ถ้าพี่หนึ่งรังเกียจสองก็คง ฮือ ๆ ๆ”
“โธ่.... สอง” หนึ่งธิดาคราง
“ในป่าในเขาแบบนั้นคงไม่มีใครสนใจ แต่ก็เอาเถอะค่ะ สองเคยทำไม่ดีกับพี่เอาไว้ สองไม่ควรไปรบกวนพี่เลยสักนิด พวกของไอ้เอกลิขิตยังมีอยู่มาก สองรู้ตัวดีว่าพวกมันคงจ้องตามฆ่าสองแน่ๆ จะตายก
