ไม่ใช่เกิดมาพ่ายแพ้แล้วก็ตาย ให้คนอื่นหลอกซ้ำซาก เขาก็มีครอบครัว มีสามี เราเองถือว่าเป็นคนวงนอกด้วยซ้ำ” คำพูดของสามีทำให้หนึ่งธิดาเงียบกริบ สามีพูดถูก แต่เธอค้างคาใจ อดคิดไม่ได้นี่สิ
“เอาเป็นว่าพี่จะสืบให้ โอเคไหม”
“โอเคค่ะ ถ้าไม่ชอบมาพากลเราจะได้ช่วยยายสอง”
“พี่รักหนึ่งมากนะ ไม่อยากให้เอาตัวเองไปเสี่ยงกับอะไร เดี๋ยวพี่จะจัดการเอง”
“พี่หาญจะให้ลูกน้องไปสืบ หรือไปสืบเองคะ”
“เดี๋ยวได้ข่าวยังไงพี่จะบอกแล้วกัน” เขาตัดบท เลี้ยวรถออกนอกเมือง มุ่งหน้ากลับไร่
“วันนี้อยากกินกับข้าวฝีมือเมียจ๋า” เขาเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน จนเธอต้องหันมาสนใจหัวข้อสนทนาของเขาแทน
“แน่ะ! อยากกินอะไรคะ”
“เมียทำอะไรให้กินก็กินได้หมดครับ” เขาหันมายิ้มหวานให้คนข้างๆ หนึ่งธิดาได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มเขินในทันที
กลับมาถึงบ้าน หนึ่งธิดาจึงเร่งมือทำอาหารให้สามีรับประทาน ใจเธออดคิดเรื่องน้องสาวไม่ได้ แต่หน้าที่ภร
