“ร้ายกาจมากๆ” หนึ่งธิดาพูดอย่างหดหู่ใจเป็นที่สุด ถึงจะไม่ได้เป็นพี่น้องที่รักใคร่ไยดีกันนัก แต่พอเห็นอีกฝ่ายมีชะตากรรมแบบนั้น เธอก็อยากช่วยเหลือ คิดว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ถึงไม่ใช่สุทธิดา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเธอก็ต้องช่วยเหมือนกัน
หาญกัดกรามจนขึ้นสัน มันมีเรื่องราวมากกว่านั้นอีกในไร่ภูตะวันที่เขาไม่สามารถบอกภรรยาได้
“อย่าคิดมาก พี่จะจัดการเอง”
“พี่หาญอยากให้หนึ่งช่วยอะไรก็บอกมาได้เลยนะคะ”
“อยากให้ช่วยอยู่อย่างนึงครับ” เขามองสบตาเธอ
“อะไรคะ” เธอรีบพูดอย่างกระตือรือร้น
“ช่วยทำตัวให้เงียบที่สุด ไม่ต้องเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้”
“พี่หาญว่าหนึ่งยุ่งเหรอคะ”
“ไม่ใช่ พี่พูดเพราะเป็นห่วง หนึ่งทำตัวปกติ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเหมือนอย่างที่หนึ่งทำก็พอแล้ว” เขายอมรับเลยว่าโชคดีที่ได้หนึ่งธิดามาเป็นภรรยา เธอทำหน้าที่ภรรยาที่ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แต่นิสัยติดจะขี้สงสารไปนิด คนเรานั้
