ขี้ผึ้งถูกไฟลน
1681 คำ
"ฮื้ออ...."
[จ๊วบบบ...ๆๆ]
ตามฝันนอนหายใจรวยริน หมดแรงขัดขืน หมดแรงต่อต้านปล่อยตัวปล่อยใจ
ไปตามการชักจูงของเขา
สองมือของเธอที่ถูกรวมไว้บนศรีษะจับมือหนาของเขาไว้แน่น
ภาคินรู้สึกพึงพอใจกับปฏิกิริยาของเธอที่อ่อนระทวยเป็นขึ้ผึ้งลนไฟ เขา ฉวยโอกาสนี้รีบตักตวงเอาความหวานจากเธอให้ได้มากที่สุด
"ฮืมมมม...ห่าาา"
ตามฝันกำหนดลมหายใจไม่ได้จนบางครั้งแทบจะขาดลมหายใจ
ภาคินถอนริมฝีปากออก เพื่อให้เธอได้พักหายใจ
ตามฝันมองเขาด้วยเเววตาหวานเชื่อมแบบไม่รู้ตัว
"คุณหวานมากเลยรู้ไหม..ตามฝัน"
ภาคินก้มลงไปกระซิบบอกเธอที่ข้างหูก่อนจะซุกหน้าลงไปที่ซอกคอขาวผ่องที่หอมหวานยั่วยวนให้เขาหลงไหล
[จุ๊บบบ]
"ฮื้อออ...คุณภาคิน"
ตามฝันรู้สึกเหมือนตัวเองหายใจไม่อิ่ม ใจเต้นแรง เสียววูบวาบไปหมดทั้งตัว
[จู๊วบบบ..ๆๆ]
ภาคินจูบไปทั่วซอกคอของเธอ
"ฮืออ.."
ตามฝันหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา
ภาคินจูบโลมเลียไปทั่วลำคอ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดไปทั่วเนื้อเนียนก่อนที่เขาจะมาหยุดนิ่งอยู่ที่เนินอกอวบ เขาขบกรามหลับตาพยายามบังคับตัวเองให้ให้รังแกเธอมากกว่านี้ เขาไม่อยากอาศัยความ ช่ำชองของตัวเองเพื่อมาเอาเปรียบเธอ
เพราะเขารู้ว่าเธอไม่ประสากับเรื่องแบบนี้เลย
ตามฝันหายใจหอบเหนื่อยจนอก กระเพื่อมขึ้นลงตามเเรงหายใจ
ภาคินมองคนใต้ร่างด้วยความเอ็นดู
"ให้ผมช่วยผายปอดไหม"
เขาพูดยิ้ม
ตามฝันมองหน้าเขาด้วยความงงงวย ก่อนจะรวบรวมสติตัวเองที่ตอนนี้กระเจิด กระเจิงหายไปหมด
"คุณ...รังแกฉันอีกแล้วนะ"
ตามฝันพูดออกมาด้วยเสียงที่เบาราวกับคนหมดแรง
"หึๆ...งั้นคุณรังแกผมคืนก็ได้จะได้หายกัน"
ภาคินพูดพร้อมกับขยับตามฝันขึ้นมาทับเขาไว้ส่วนตัวเขาลงไปนอนข้างล้างแทน
ดีว่าโซฟามีขนาดใหญ่สามานอนได้สบายๆ
ตามฝันถูกพลิกตัวขึ้นมาด้านบนทั้งที่มือสองข้างยังถูกเนคไทของเขาพันไว้อยู่ แถมเสื้อสูทตัวนอกยังถูกถอดออกหล่นอยู่ข้างโซฟาเหลือแค่เกาะอกสีโอรสที่แทบช่วยปิดบังอะไรไม่ได้เเล้ว เธอรีบตะเกียกตะกายลุกออกจากตัวเขาทันที และไปนั่งพับเพียบผมฟู มือก็ยังถูดพันไว้นั่งมองเขาตาแป๋ว
ปากอวบสีชมพูเจ่อขึ้นเล็กน้อยด้วยแรงจูบของเขาเขา
ภาคินลุกขึ้นนั่งมองผู้หญิงตัวเล็กหน้า
เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร อายุขนาดนี้เขาก็ผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย และแน่นอนแต่ละคนทั้งสวย รวย กินกันไม่ลง
เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มที่เพิ่งหลงในเพศตรงข้าม
"แก้มัดสิคะ มองอยู่ได้"
ตามฝันบอกเขาหน้าแดง แดงไปทั้งตัว
พาคินขยับนั่งตรงๆ
"มาสิ...เดี๋ยวผมแก้ให้"
เขาตบลงบนโซฟาข้างตัวเองเบาๆ
ตามฝันมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
"คุณห้ามทำอะไรฉันอีกนะ"
เธอมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
"งั้นผมไปหาก็ได้"
เขาบอกตามฝันรีบลุกถอยหลังทันที เธอไม่ได้กลัวเขาแต่เธอกลัวใจตัวเอง ทำไมถึงไม่รู้สึกรังเกียจเขาสักนิด
"ว้ายยยย.."
ด้วยความรีบทำให้เธอสะดุดพรมเกือบล้มดีทีภาคินเข้ามาคว้าเอวเธอไว้พอดี
"ระวังหน่อยสิคุณ"
ภาคินทำเสียงดุ ถ้าเขาดึงเธอไว้ไม่ทันมีหวังล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นแล้ว
"ก็คุณทำฉันตกใจนี่"
ตามฝันบอกเขางอนๆ ทำเธอตกใจแล้วยังมีหน้ามาว่าเธออีก
"โอเค...ผมขอโทษ"
เขาบอกเธอแต่สองเเขนยังกอดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
"จะแก้มัดให้ฉันได้หรือยัง"
เธอยกมือขึ้นไปชูตรงหน้าเขาอย่างประชด
"ความจริงอยู่แบบนี้ก็ดีนะ ผมจะได้ไม่เปลืองแรง"
เขาบอกในขณะที่มือก็ยอมแก้มัดให้เธอ
"คนบ้า..."
เธอรีบถอยออกจากเขาทันที
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ตามฝันดังขึ้นอีกครั้ง
[คุณพีระ]
ภาคินคว้าขึ้นมาถือไว้
ตามฝันรีบเดินเข้ามาหวังจะมาแย่งโทรศัพท์ แต่ภารินกดรับทันที
และส่งให้ตามฝัน ก่อนที่จะคว้าตัวเธอให้นั่งลงมาบนตักเขา และยกแขนกอดเอวเธอไว้แน่น
[คุณฝันครับได้ยินผมหรือเปล่า]
เสียงในโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ตามฝันไม่มีทางเลือกจงยกโทรศัพท์แนบหูและตอบกลับปลายสายไป
[คะ..คุณพีระ]
ตามฝันรับสายแต่สายตามองไปที่คนตัวโตที่ทำตัวมีปัญหากับเธออยู่นอนนี้
[คุณฝันไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ผมเป็นห่วงเมื่อกี้โทรไปคุณก็ไม่รับ]
พีระบอกมาตามสาย แต่คนตัวโตที่นั่งกอดเธออยู่หน้าเริ่มตึงขึ้นอัตโนมัติ
[เอ่อ...ฝันไม่เป็นไรค่ะ ถึงห้องอย่างปลอดภัย เมื่อกี้ฝันไม่ทันได้ยินเสียงโทรศัพท์ต้องขอโทษคุณพีระด้วยนะคะ]
ตามฝันบอกเขาไปจะได้รีบวาง ดูจากสีหน้าคนข้างแล้วไม่ค่อยหน้าไว้ใจเท่าไหร่
[ไม่เป็นไรครับ เเค่คุณปลอดภัยผมก็หายห่วงแล้ว ว่าแต่คุณฝันรู้จัก
คุณภาคินด้วยหรอครับ]
พีระถามออกมาตรงๆ เพราะดูเหมือน
ภาคินจะหวงตามฝันอยู่พอสมควร
ตามฝันเหลือบตาหน้าภาคินทันที
[เอ่ออ...ก็พอรู้ค่ะ เดี๋ยวฝันขอตัวทำธุระแปบหนึ่งนะคะคุณพีระ]
พูดเสร็จเธอก็ตัดสายเขาทันที ขืนคุยกันต่อมีหวังได้เรื่องแน่ๆ
"ทำไมรีบวางจังเลยละครับคุณตามฝัน"
ภาคินถามเชิงประชดเธอมากกว่า
"ปล่อยได้แล้วค่ะ"
เธอบอกเขา และลุกออกจากตักเขาทันที
"คุณกลับไปได้แล้วค่ะ"
"กลับก็ได้ เอาไว้วันหลังผมจะมาเติมใหม่"
"เติมอะไรคะ..?"
"เติมความหวานจากคุณ"
ภาคินพูดด้วยแววตาเป็นประกาย
ตามฝันหน้าแดงขึ้นมาอย่างบังคับไม่ได้
"คนบ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"
"ฮ่าาๆๆ แล้วเจอกันครับที่รัก"
ภาคินเดินหัวเราะออกไปอย่างอารมณ์ดี
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"เป็นไงบ้างตะวัน"
ภาคินถามลูกน้องในเช้าวันต่อมา ตะวันรายงานเขาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าเกิด อุบัติเหตุ
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับนาย คนเจ็บไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรที่หมดสติหมอบอกน่าจะตกใจมากกว่าครับ"
ตะวันรายงาน
"เขาเรียกร้องค่าเสียหายหรือเปล่า"
"ไม่ครับ เธอไม่ได้เรียกร้องอะไร"
ภาคินพยักหน้า
ตะวันส่งซองเอกสารให้เจ้านายหลังจากพูดคุยกันเสร็จแล้ว
"ข้อมูลลูกเลี้ยงคุณธานีครับ"
ภาคินเปิดออกดู
"มีพี่น้องสองคนครับ พ่อเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ก่อนที่เดือนฉายแม่ของมันจะมาเจอคุณธานีเคยแต่งงานกับเสี่ยรวยๆมาแล้วสองครั้ง แต่ที่หน้าแปลกก็คือ เสียทั้งสองคนจุดจบเหมือนกันครับ เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุคล้ายๆกันหลังเสียชีวิตเดือนฉายก็ได้เงินติดไม้ติดมือมาด้วยเยอะพอสมควรครับก่อนจะมาเจอคุณธานี"
ภาคินเปิดเอกสารดูทีละใบ พร้อมกับฟังรายงานจากลูกน้องไปด้วย
"เเต่สองแม่ลูกก็ไม่ได้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยอะไร"
ภาคินถามต่อด้วยความสงสัย
"ใช่ครับเพราะญาติมัวแต่มุ่งไปทาง ศัตรูทางธุรกิจมากกว่า แต่ก็ตายฟรีทั้งสองครับเพราะจับคนร้ายไม่ได้"
ภาคินขมวดคิ้ว พยายามใช้ความคิดอย่างหนักเรื่องมันชักแปลกๆ
"ไปสืบคนที่เป็นผู้ต้องสงสัยของเสียสองคนนั้นว่ามีใครบ้าง"
ภาคินสั่งตะวัน
"ครับนาย"
ตะวันรับคำสั่งโดยไม่มีคำถามเพราะเขารู้ว่าเจ้านายเขามีเหตุผลเสมอ
"ฝันหนูเห็นทิวาบ้างไมลูก พ่อไม่เห็นน้องมาหลายวันแล้ว"
ธานีถามลูกในขณะที่นั่งทานอาหารมื้อค่ำที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง วันนี้คุณธานีคิดถึงลูกสาวจงชวนลูกมาทานข้าวด้วยกัน
"ฝันก็ไม่เห็นน้องเหมือนกันนะคะพ่อ"
"แปลกจังปกติทิวาเขาไม่เคยหายไปแบบนี้"
"แล้วแม่กับพี่เขาว่าไงละคะพ่อ"
คุณธานีเงียบไป ทิวาค่อนข้างต่างจากพี่กับแม่มากและดูเหมือนเดือนฉายจะไม่ค่อยใส่ใจลูกสาวเท่าลูกชาย
"แม่กับพี่เขาไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่"
ธานีบอกกับลูกสาว
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ฝันจะรองเช็คที่หัวหน้าโดยตรงของน้องให้นะคะว่าน้องได้โทรมาลางานไว้หรอเปล่าแล้วค่อยว่ากันอีกที"
ธานีพยักหน้า
"พ่อฝากด้วยนะลูก"
"ไม่ต้องห่วงคะ คุณพ่อก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะฝันเป็นห่วง"
ตามฝันมองบิดาด้วยความรักสุดหัวใจ
ธานียิ้มให้ลูกสาวด้วยความรักเช่นกัน
"ไม่ต้องห่วงพ่อ ฝันเองนั้นแหละดูแลตัวเองดีๆนะลูกถ้าหนูเป็นอะไรไปพ่อคงอยู่ต่อไปไม่ได้แน่"
"อย่าพูดแบบนั้นสิคะพ่อ ฝันยังไม่ได้ ประสบความสำเร็จให้พ่อเห็นเลย"
"แค่นี้หนูก็เก่งที่สุดสำหรับพ่อแล้ว ตอนนี้พ่อขอแค่ใครสักคนที่จะมาดูแลหนูต่อจากพ่อนั้นแหละพ่อถึงจะหมดห่วงจริงๆสักที"
"ฝันยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกค่ะ ฝันจะให้คุณดูแลฝันไปนานๆเลย"
ตามฝันออดอ้อนบิดา
"แล้วกับคุณภาคินละลูก หนูกับเขารู้จักกันแบบไหน"
ตามฝันหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อบิดาพูดถึงภาคินผู้ชายที่ตามวนเวียนอยู่รอบตัวเธอมาตลอด
"ฝันกับเขาไม่มีอะไรกันคะพ่อ เขา...เอ่อ...เราก็แค่รู้จักกัน"
ตามฝันบอกบิดาเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะบอกยังไงกับบิดาเหมือนกัน
- ผู้เขียน
