เล่ห์รักกับดักมาเฟีย

ถูกตามล้า

"เรือพร้อมแล้วครับคุณตามฝัน"

วันนี้เป็นวันที่หกที่เธอพักอยู่ที่โรงเเรมวันเธอจงจองกิจกรรมที่ทางโรงเเรมมีให้บริการอยู่ด้วยนั้นก็คือขับเรือสปีดโบ๊ท ชมวิวเธอจองไว้เป็นสปีดโบ๊ทลำเล็ก เธอชอบกีฬาความเร็วเกือบทุกชนิด วันนี้เธอตั้งใจจะขับเรือชมวิวก่อนที่พรุ่งนี้จะยายเข้าคอนโดใหม่ และเริ่มต้นชีวิตในโหมดทำงานอย่างเต็มตัว

"ขอบคุณค่ะ"

ตามฝันที่เพิ่งกลับจากดำน้ำกระโดดลงเรือต่อทันทีเพียงแค่สวมเสื้อยืดสีขาวทับชุดดำน้ำสวมหมวกพร้อมแว้นกันแดดเธอก็ไปต่อได้ทันที

"เตรียมเรือให้ฉัน วันนี้ฉันอย่ากขับเรือเล่นสักหน่อย"

ภาคินที่ยืนมองตามฝันกระโดดลงเรือ และขับออกไป วันนี้เขาว่างๆตั้งใจจะมาเดินเล่นที่นี้แต่บังเอิญเห็นแม่สาวตากลมกระโดดลงเรือไปพอดี

เขาสั่งตะวัน พร้อมกับหันไปหยิบหมวกกับแว้นกันแดดก่อนจะเดินตรงไปที่ท่าเรือ

และขับเรือออกจากท่าไป

ตามฝันขับเรือด้วยความเร็วออกออกห่างจากชายฝั่งไปเรื่อยๆ วันนี้ทะเลมีคลื่นเบาๆทำให้การขับเรือสนุกมากขึ้น

ในขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับการขับเรือชมวิวเกาะต่างๆ ทันไดนั้นก็มีเรือสปีดโบ๊ทขนาดเล็กเเล่นออกมาจากท้ายเกาะ เกาะหนึ่งจำนวนสองลำ แล่นตามเรือตามฝันไป

ภาคินที่มองเห็นแต่ไกลเขาใช้กล้องส่องทางไกลส่องดูในขณะที่อีกมือก็บังคับเรือด้วยความเร็ว

และเขาก็พบกับความผิดปกติบ้างอย่าง

[ปั๊งงงๆๆ]

เสียงปืนดังขึ้นตามฝันหมอบลงทันทีด้วย

สัญชาตญาณ ด้วยความเร็วเรือที่คงที เธอหันไปมองทางที่มีเสียงปืนดังปรากฏว่ามีเรือวิ่งประกบเธอมาในระยะกระชั้นชิด

เธอตั้งสติและเร่งความเร็วเรือเต็มพิกัด และยังคงค่อยหันไปมองข้างหลังเรือสองลำก็ยังคงขับตามเธอมา

[ปั๊งงๆๆ]

เสียงปืนยังดังมาไม่หยุดและเธอพบว่าเรือของเธอมีอาการผิดปกติ

[ปั๊งงๆๆๆๆ]

และอยู่ๆก็มีเสียงปืนดังมาเป็นชุดใหญ่ แต่ไม่ได้ดังมาจากจุดเดิม แต่ดังมาจากเรือลำใหญ่ที่ตามมาจากด้านหลังสุด

ตามฝันพยายามขับเรือวนไม่ให้ตัวเองถูกต้อนออกไปไกลกว่านี้

ดูเหมือนว่าเรือลำใหญ่ลำนั้นจะไล่ต้อนเรือลำเล็กที่กำลังตามเธอมากกว่า

และทันไดนั้นเครื่องเรือเธอก็ดับสนิท

[ปั๊งๆๆๆ]

เสียงยิงต่อสู้กันยังดังมาไม่หยุด แต่ด้วย สมรรถนะของเรือลำใหญ่ที่เร็วและแรงกว่าทำให้ลำเล็กสองลำนั้นแล่นหายเข้าไปในท้ายเกาะเล็กๆแถวนั้น และเรือใหญ่ลำนั้นก็วิ่งตรงเข้ามาหาเธอ

"ขึ้นมาเร็ว"

เสียงชายหนุ่มแปลกหน้าตะโกนบอกเธอให้ขึ้นไปบนเรือเขาที่เข้ามาจอดเทียบ

ตามฝันยังนิ่งอยู่ เธอกำลังช่างใจว่าจะเอายังไงดี ถ้าอยู่ก็อาจจะตายเป็นผีเฝ้าเรืออยู่กลางทะเล

"คุณ...ไม่ได้ยินหรือไงหรือจะตายอยู่ตรงนี้"

ภาคินเอื่อมมาจับเรือเธอไว้เพื่อให้เธอได้ปีนข้ามมาสะดวก วินาทีสุดท้ายของการติดสินใจเพราะเธอหันไปมองตรงท้ายเกาะปรากฏว่าเรือสองลำนั้นกำลังแล่นตรงมาทางนี้อีกครั้ง

ตามฝันตัดสินใจกระโดดขึ้นเรือภาคินทันที พอเธอขึ้นเรือเขามาได้ภาคินก็หมุนพวงมาลัยเรือออกจากตรงนั้นทันที โดยมีเรือเล็กสองลำกับลังแล่นตามมาอย่างไม่ ลดละ

[ปั๊งงๆๆ]

พวกมันพยามยิงเข้ามาที่เรืออย่างหวังผล

ภาคินพยายามเร่งความเร็ว เพราะป่านนี้ลูกน้องเขาน่าจะออกมากันแล้ว พอเขาเห็นว่าเรือตามฝันถูกประกบเขาก็วอวิทยุเรียกขอกำลังทันที

[ปั๊งงงๆๆๆ]

เสียงปืนยังดังไม่หยุด ภาคินจับไหล่

ตามฝันให้หมอบลงอีกมือเขาก็พยายามบังคับพวงมาลัย ตัวเรือเขาไม่กลัวอยู่แล้วเพราะเรือเขากันกระสุนได้ในระดับหนึ่ง

ตามฝันเหลือบไปเห็นปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวภาคิน

"ขอยืมหน่อยได้ไหมคะ"

ตามฝันตะโกนแข่งกับเสียงลม ภาคินมองตามสายตาเธอที่มองไปที่เอวเขา ก่อนที่เขาจะดึงปืนออกมาส่งให้เธอและหันไปตั้งใจบังคับเรือต่อ

ตามฝันตะแคงดูปืนนิดหนึ่งก่อนจะยืนหันหลังพิงหลังภาคินเพื่อเป็นหลักยึดในการทรงตัวเวลาเรือกระแทกคลื่น

เธอปลดเซฟตี้ปืนและยกปืนขึ้นเล็งก่อนจะเหนี่ยวไก

[ปั๊ง!!....ปั๊ง......ปั๊ง]

จนเรือลำนั้นหลุดจากการตามประกบไป

[ปั๊งๆๆๆ]

และมีเสียงปืนสวนกลับมาจากอีกลำ

ภาคินหันไปคว้าเอวเธอให้หมอบลง และทันไดนั้นก็มีเรือของลูกน้องภาคินแล่นตรงเขาไปจัดการเรือศัตรูทันที ภาคินแล่นเรือเขาฝั่งด้วยความเร็วไม่นานเรือเขาก็มาถึงฝั่งและมีลูกน้องยืนรอคุ้มกันอยู่เต็มท่าเรือไปหมด

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับนาย"

ลูกน้องเขารีบวิ่งเขามาที่เรือของเขาที่จอดเทียบท่าเรียบร้อยแล้ว

"คุณเป็นไรหรือเปล่า"

เขาหันไปถามตามฝัน

"ไม่ค่ะ ดิฉันไม่เป็นไร"

ภาคินก้าวขึ้นไปก่อนและยืนมือออกมารับตามฝันที่อยู่ในเรือ

เธอมองมือเขาก่อนจะส่งมือตัวเองไปว่างบนมือใหญ่นั้นภาคินดึงให้เธอขึ้นมาจากเรือ

"ขอบคุณมากนะคะ"

ตามฝันหันมาบอกเขา

และกำละลังจะเดินตรงไปที่โรงแรมที่พัก

"นี่คุณ...ไม่คิดที่จะบอกอะไรผมมากกว่านี้หรือไง"

เขาดึงเเขนเธอไว้

ตามฝันหันกลับมามองหน้าเขา

"ฉันมีให้เเค่คำขอบคุณแค่นั้นค่ะ"

"คุณถูกตามฆ่าด้วยนักล่ามืออาชีพขนาดนี้คุณไปทำอะไรมา"

ตามฝันนิ่งไป

"ฉันไม่มีอะไรจะบอก เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ฉันเพิ่งกลับมาเหยียบแผ่นดินไทยยังไม่ถึงหนึ่งอามิตย์ด้วยซ้ำ"

ตามฝันบอกเขาไปตามตรง แต่ในหัวสมองกลับนึกไปถึงบุคคลบางกลุ่มเพราะนอกจากบุคคลนี้แล้วเธอก็นึกไม่ออกจริงๆว่าเป็นใคร

"ดิฉันขอบคุณอีกครั้ง"

พูดเสร็จเธอก็เดินกลับเขาโรงแรมไปไม่สนใจที่จะหันกลับมามองเขาเลยสักนิด

ภาคินยืนมองเธอเดินไปจนรับสายตา

"นายครับ"

ตะวันที่ขับเรือไล่เรือคนร้ายกลับมาถึงพอดีเขารีบตรงมาหาเจ้านายทันที

"พวกไหน"

"ยังไม่ทราบแน่ชัดแต่ก็ตามได้ไม่ยากผมขอเวลาไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ"

ตะวันบอกเจ้านาย

ภาคินพยักหน้า

"แล้วคุณผู้หญิงคนนั้น..."

ตะวันอยากรู้ว่าเธอว่าอย่างไรบ้าง

"ใช้ปืนฉันเป็นถือว่าไม่ธรรมดา แถมยังถูกตามฆ่าแบบหวังผลแบบนี้ไม่น่าจะพ้นเรื่องผลประโยชน์ เจาะข่าววงในบริษัทไอ้ธานีมาให้ได้"

"ครับนาย"

"ขอโทษนะคะดิฉันมาติดตามเรื่องค่าความเสียหายของเรือที่ด็ฉันใช้เมื่อตอนเย็นคะ"

หลังจากที่เธอขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ลงมาแจ้งที่เคาน์เตอร์ ประสงค์ขอจ่ายค่าเสียหาย

"เชิญคุณผู้หญิงนั่งรอสักครู่นะคะ"

พนักงานสาวพาเธอไปนั่งรอที่เก้าอี้ที่ถูกจัดไว้รับรองเเขก ก่อนที่พนักงานสาวจะกลับมากดโทรศัพท์ภายในตรงเคาน์เตอร์และพูดคุยกับบุคคลในสายสักพักก่อนจะวางสายและเดินตรงมาที่เธอ

"ขอโทษนะคะคุณผู้หญิงค่าเสียหายในส่วนนั้นมีคนรับผิดชอบไปแล้วค่ะ"

ตามฝันขมวดคิ้วทันที

"ใครคะ"

เธอถามกลับทันที

"อันนี้ดิฉันไม่ทราบจริงๆคะ ต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ"

ตามฝันได้แต่พยักหน้า

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

เธอบอกก่อนที่พนักงานสาวจะเดินออกไป

ตามฝันยังนั่งอยู่ที่เดิมในใจมีเรื่องให้คิดมากมาย ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปที่ชายหาด บรรยากาศยามคำคืนที่สวยและสงบ

ตามฝันอยู่ในชุดสบายๆกางเก่งขาสั้นกับเสื้อกล้ามที่ดำที่เขารูปพอดีพร้อมผ้าคลุมไหล่หนึ่งผืน เธอยืนหันหน้าออกทะเลลมที่พัดมาเบาๆทำให้ผมยาวสลวยปลิวตามแรงลม

ชายหาดประดับไฟไว้นิดหน่อย เพื่อไม่ให้รบกวนลูกค้ามากแต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้มืดเลยทีเดียว

ตามฝันเดินหลีกเลี่ยงออกมาจากกลุ่มลูกค้าของโรงแรมเธออยากใช้ความคิดเงียบๆ