เล่ห์รักกับดักมาเฟีย

จูบ...เเรก...แลกเลือด

ภาคินยืนมองภาพหญิงสาวที่ยืนผมปลิวไสวอยู่ที่ชายหาด

"ฉันขอพื้นที่ส่วนตัวตรงนี้หน่อย"

ภาคินบอกตะวัน

"ครับนาย"

ตะวันรับคำสั่งก่อนจะถอยออกไป

ตามฝันที่ยืนคิดอะไรอยู่เพลินๆ เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติสองมือกระชับผ้าคุมไหล่ไว้แน่น สองขากางเล็กน้อยในท่าเตรียมพร้อมแม้สายตาจะยังจ้องตรงไปข้างหน้า

ภาคินยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเธอในท่าเตรียมรับมือกับภัยที่กำลังเข้ามาประชิดตัว

[ปึกกก]

ตามฝันฟันศอกให้กับศัตรูที่เข้ามาประชิดตัวจากด้านหลัง แต่ก็ช้ากว้าศัตรูที่ผ่านการต่อสู้มาทุกรูปแบบ

ภาคินล็อกแขนเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว อีกมือวาดไปโอบเอวเธอแล้วดึงเข้าหาตัวเขาอย่างเเนบชิด

ตามฝันถูกล็อกให้อยู่ในท่าเดิมโดยมี

ภาคินซ้อนกอดอยู่ด้านหลัง

"โอ้ยยย..."

"อึบ"

ตามฝันร้องออกมาด้วยความเจ็บ พอรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบตามฝันยกเท้าขึ้นเตรียมจะสอดขาเข้าไปที่หว่างขาของคู่ต่อสู้หวังจะเกี่ยวขาให้คู่ต่อสู้ล้มตามที่เรียนต่อสู้มา แต่คนตัวโตที่กอดเธอกลับไวกว่าเขาสอดขาไปข้างหน้าตรงหว่างขาเธอทำให้ไม่สามารถเกียวขาเขาได้แต่กลายเป็นว่าเขาเกี่ยวขาเธอแทน

ภาคินล็อกขาเธอไว้ให้ยืนกางออกและกระชับออมแขนให้แน่นกว่าเดิม

จนตามฝันแทบกระดิกตัวไม่ได้ ภาคินแอบสูดเอาความหอมยั่วยัวที่ซอกคอของเธอเข้าปอดลึกๆ

"ฝีมือใช้ได้นี่"

เขากระซิบบอกเธออยู่ชิดใบหู จนเธอสัมผัสได้กับลมหายใจร้อนผ่าวของเขาที่เป่าลดลงมาที่ลำคอของเธอ

ตามฝันรู้สึกคุ้นกับเสียงนี้ เธอเอี้ยวใบหน้าหันไปมอง

"คุณ...!!ปล่อยฉันนะ"

ตามฝันพยายามดิ้น

"ตอนเย็นยังถูกไล่ยิงอยู่เลย ตอนนี้มายืนเป็นเป้านิ่งอยู่แบบนี้แน่นอนจริงๆ"

ภาคินยังพูดอยู่ข้างหูเธอ เเขนแข็งแรงของเขาที่รัดเธอไว้จนเธอขยับตัวไม่ได้

"นี่..ปล่อยฉันนะ"

ตามฝันยังพยายามดิ้นเพื่อที่จะให้ตัวเองหลุดออกจากอ้อมแขนของเขา เธอไม่เคยเพียงผำให้ผู้ชายได้ถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้เลย

"หึ...ถ้าผมไม่ปล่อยต่อให้คุณดิ้นยังไงคุณก็ไม่รอด"

ตามฝันหยุดดิ้นทันที ก็จริงของเขาเก็บแรงไว้ดีกว่า เธอคิดในใจ

ภาคินยิ้มให้กับความแสบของเธอ ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ฉลาดใช้ได้

"คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง"

ภาคินจำใจต้องปล่อยถึงแม้จะรู้สึกเสียดายก็ตาม

ตามฝันหันมามองเขาแบบไม่เป็นมิตรเท่าไหร่

ภาคินเอามือล้วงกระเป๋าสองข้างและยืนมองเธอด้วยตาที่ป็นประกาย

"ใจคอจะไม่แนะนำตัวให้ผมรู้จักสักหน่อยหรอ"

ภาคินถาม

"ไม่ดีว่าคะ เพราะหลังจากวันนี้ฉันคงไม่ได้เจอกับคุณอีก ขอตัวนะคะ สามีดิฉันกำลัง...."

"กำลังคุยกับลูกค้า ป่านนี้น่าจะเสร็จแล้วเดียวเขาจะรอ"

ตามฝันมองเขาตาโต นี้เขารู้ได้ไงว่าเธอจะพูดแบบนี้

"ผมดูเป็นคนโง่ขนาดนั้นเลย..?"

ภาคินมองหน้าหวานๆที่ตอนนี้มองเขาตาไม่กระพริบ

"คุณต้องการอะไรจากฉัน"

ตามฝันรู้สึกว่าการที่เธอเจอเขาไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

"ผมทำให้คุณรู้สึกแบบนั้นหรอ"

"ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใครและต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่ฉันบอกคุณไว้เลยว่าคุณจะไม่ได้อะไรจากฉันเพราะฉันมั่นใจว่าไม่เคยไปทำอะไรให้คุณหรือแม้กระทั่งชื่อคุณฉันก็ไม่รู้จัก...ฉันขอตัว"

พูดเสร็จตามฝันตั้งใจจะเดินหนีเขาออกมา

ภาคินคว้าแขนเธอไว้ ตามฝันหันกลับมาตั้งใจจะเล่นงานเขาด้วยเเขนอีกข้างที่เป็นอิสระเธอวาดกำปั่นน้อยๆขึ้นเป้าหมายคือหน้าหล่อๆของเขา

ภาคินที่ระวังอยู่แล้วเขาปัดแขนเธอและจับแขนเธอไปไขว้หลังไว้และยื้นขาเข้าไปตรงหว่างขาและแตะขาเธอให้กางออกเบาๆป้องกันเธอสวนกลับมา เพราะเขารู้แล้วว่าเธอมีทักษะการต่อสู้อยู่พอสมควร

เขารวบแขนเธอไว้ข้างหลังด้วยมือข้างเดียวเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดินก็คือครั้งนี้เธอกับเขาหันหน้าเขาหากัน

ภาคินกอดรัดเอวบางไว้แน่นอย่างจงใจ ลำตัวแนบชิดจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน

"คุณ!!"

เธอมองเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"ผมชื่อภาคินจำเอาไว้เจอกันครั้งหน้าจะได้เรียกชื่อผมถูก...ตามฝัน"

ตามฝันตาโต ตกใจนี่เขารู้ชื่อเธอได้ไง

ภาคินมองตาคมโตนั้นอย่างเผลอไผก่อนจะอดใจไม่ไหวฉกจูบลงไปอย่างรวดเร็ว

"ฮื้ออ..."

ตามฝันตกใจหลับตาปี๋พยายามสบัดหน้าไปมา ไม่ยอมให้เขาทำได้ตามใจง่ายๆ

ภาคินปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระแต่เลื่อนมือขึ้นมาบังคับท้ายทอยเธอไม่ให้หันหน้าหนีเขาได้แขนแข็งแรงราวกับครีมเหล็กเขารัดเธอไว้เเน่น

ตามฝันทำได้แค่ยกมือขึ้นทุบแขนเขา

"ฮืออ...อ่อยย(ปล่อย)"

เธอเม้มปากไว้แน่น ภาคินบังคับใบหน้าเธอให้แหงนหน้ารับจูบของเขา เขาบดจูบลงไปที่ริมฝีปากเธอ

"โอ้ยย..เป็นหมาหรือไงว่ะ"

เสียงร้องของเขาดังขึ้น เขายกมือจับปากตัวเองทันที

ตามฝันกัดเขาไปที่ริมฝีปากเขาเต็มแรงและเธอก็ได้อิสระคืนมาเธอถอยหลังกรูออกไปยืนห่างเขา

"ไอ้คนบ้า อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย"

ตามฝันพูดก่อนจะวิ่งอ้อมเขาออกไปเพื่อที่จะกลับเขาโรงแรม

"ยายตัวแสบเอ่ย เดี๋ยวเราได้เห็นดีกันแน่"

ภาคินมองตามร่างบางที่วิ่งออกไปโดยไม่หันมามองเขาเลยสักนิด เขาล่วงเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงขึ้นซับริมฝีปากตัวเอง พบว่ามีเลือดซึมออกมา

"เธอกล้ามากนะตามฝัน ไม่มีผู้หญิงคนปฏิเสษฉันมาก่อน"

"ฮึ...ก...ฮึก..ฮือออ...ไอ้บ้า

ไอ้ทุเรศ...ฮื้อๆ...ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย"

ตามฝันขึ้นมาถึงห้องพักก็กระโดดคว่ำหน้าลงบนเตียงร้องไห้ ทั้งโกรธ ทั้งเเค้นเธอไม่เคยปล่อยให้ผู้ชายคนไหนทำแบบนี้กับเธอได้จนมาเจอเขา

"ไอ้บ้า..ๆๆๆๆ"

เธอใช้มือน้อยๆทุบลงบนที่นอนอย่างต้องการที่ระบาย หวังว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอกันอีก

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"สวัสดีครับทุกคนที่ผมเรียกทุกคนมาวันนี้เพราะผมจะแจ้งให้ทราบเรื่องเเต่งตั้งประธานบริหารคนใหม่(CEO)นั้นก็คือลูกสาวผมเอง..ตามฝัน"

หลังจบคำพูดเปิดการประชุมของคุณธานีก็มีเสียงตบมือดังขึ้นทั่วห้องประชุม

"สวัสดีค่ะ ดิฉันตามฝันขอฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ"

ตามฝันลุกขึ้น โค้งทำความเคารพและกล่าวแนะนำตัว

"ดีจังเลยนะครับคุณตามฝันถึงแม้จะยังไม่มี ประสบการณ์ทำงานอะไรเลยก็ได้ขึ้นรับตำเเหน่งceoแล้ว ก็อย่างว่าละครับเกิดเป็นลูกท่านประธานก็ดีแบบนี้จริงไหมครับทุกคน"

นาทีที่เข้ารวมประชุมในวันนี้เอ่ยขึ้นอย่างต้องการเปิดประเด็น

ทุกคนหันไปมองเขาเป็นตาเดียวกัน

"นั้นสิครับ เด็กจบใหม่ไม่มี ประสบการณ์

การทำงานอะไรเลยอยู่ๆก็มารับตำแหน่งสูงแบบนี้จะพาบริษัทไปรอดหรอครับ"

ผู้ถือหุ้นอาวุโส รายหนึ่งเอ่ยขึ้น เขากับนาทีค่อนข้างสนิทกันและมีผลประโยชน์บางอย่างร่วมกันทั้งสองตั้งใจมาป่วนวันนี้ โดยเฉพาะ

"การที่ใช้วาทกรรมคำว่าเด็กเพิ่งจบใหม่เอามาด้อยค่าคนอื่นพอเถอะนะคะ ก็เหมือนกับคำที่เรียกคนที่เกิดก่อน จะเรียกว่าผู้ใหญ่ หรือผู้อาวุโสหรือแก่ อันนี้ก็อยู่ที่การกระทำของคนคนนั้นด้วย อยากให้เขาเรียกแบบไหนให้ทำตัวแบบนั้น ดิฉันนอกจากเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณพ่อแล้วเนีย ยังถือหุ้นในบริษัทนี้อีก 20% ดิฉันเรียนบริหารมาโดยตรงพร้อมทั้งเรียนต้านการทุจริตในองค์กร ดิฉันสัญญาว่าพวกปลิงที่เกาะอยู่จะต้องถูกกำจัดออกไปโดยเร็วที่สุด"

ตามฝันมองไปที่นาทีโดยตรง แค่เห็นกันแค่สองครั้งเธอก็มั่นใจแล้วว่าลูกติดเมียของบิดาคนนี้ไม่ใช้คนดีแน่นอน

นาทีโกรธจนหน้าแดงเขารู้ว่าตามฝันด่าเขา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ส่วนนายประจักษ์ที่ถูกตามฝันตอบกลับก็รู้สึกเสียหน้าไปด้วย