ตามไปช่วย
1625 คำ
[ปั๊งง]
นาทีตบโต๊ะขึ้นมาเสียงดังด้วยความโกรธการประชุมเปิดตัวซีอีโอคนใหม่เสร็จสิ้นลงไปแล้ว
"ผมว่าลูกสาวคุณธานีไม่ธรรดา คุณต้องทำอะไรสักอย่างแล้วคุณนาที"
นายประจักษ์บอกนาทีที่กำลังโมโหเดือดอยู่
"คุณไม่ต้องห่วง ผมไม่ปล่อยไว้แน่"
นาทีพูดด้วยสายตาอำมหิตและเดินออกจากห้องทำงานไปทันที
"แกขำอะไรว่ะตะวัน"
ภาคินขัดใจที่รู้น้องคนสนิทแอบขำเขา
"เอ่อ...เปล่าครับนาย"
ตะวันรีบปรับสีหน้าทุกครั้งที่เขาห็นแผลที่ปากเจ้านายก็ทำให้เขาอดขำไม่ได้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเจ้านายเขาอย่าว่าแต่แบบนี้เลยแค่ปฏิเสธยังไม่มีเลย เเสดงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่นายเขาว่าจริงๆ
"เปล่าอะไรก็เห็นอยู่"
ภาคินบอกพร้อมกับส่องดูกับหน้าจอ คอมพิวเตอร์ที่พอมองเห็นเงาสะท้อน เขาเอียงดูแผลที่ตอนนี้เริ่มหายแล้วดีว่าแผลไม่ใหญ่เลยไม่มีรอยแผลเป็น
"วันนี้เธอเข้าไปรับตำเเหน่งceoของบริษัทพ่อเธอแล้วนะครับ"
ตะวันรายงานเจ้านาย
"แล้วไงลูกไปทำงานในบริษัทพ่อมันก็ปกติหรือเปล่าว่ะ"
"มันไม่ปกติตรงคนที่ว่าจ้างให้มาเก็บเธอวันนั้นคือลูกเลี้ยงคุณธานีชื่อนาทีครับเป็นลูกติดเมียคุณธานี และนายคนนี้ที่บอกว่าคุณธานีเป็นคนสั่งให้เผาโกดังของเราตอนนั้นด้วยครับ"
ภาคินขมวดคิ้วมุ่ยทันที
"แสดงว่ามันก็สารเลวใช้ได้เลยสินะ ไอ้ธานีมันจะรู้ไหมว่ามันเลี้ยงงูเห่าไว้ใกล้ตัวคอยจับตาดูมันไว้"
"ครับนาย...แต่ผมว่าคนที่น่าเป็นห่วงที่สุดตอนนี้คือลูกนายธานีนะครับ"
ภาคินนิ่งไป
"เก่งขนาดนั้นคงเอาตัวรอดได้อยู่หรอกมั่ง"
ภาคินบอกลูกน้อง ทำทีไม่สนใจ
"หึ...จะได้รู้ว่าโลกความจริงมันโหดร้าย
กว่าที่คิด"
ภาคินพูดคนเดียวหลังจากที่ตะวันออกไปแล้ว
"ทิวาแกต้องหาทางเข้าไปตีสนิทกับมันให้ได้"
เดือนฉายกดดันลูกสาวให้ไปตีสนิทกับตามฝัน
"ใช่...หัดทำตัวให้ประโยชน์มั่งแกนะ"
นาทีว่าให้น้องสาว
"พอสักทีเถอะ จะไปยุ้งกับพวกเขาทำไม ที่มีกินมีใช้ได้ทำงานมีตะแหน่งอยู่นี่ก็ดีแค่ไหนแล้ว"
ทิวาว่าให้แม่กับพี่ชาย
"แกนะมันโง่ สมบัติมหาศาลมากองอยู่ตรงหน้าแล้วแกดูพี่ชายแกเป็นตัวอย่างบ้างอย่าโง่ให้มากนัก"
"ค่ะ...วายอมโง่ดีกว่าไปอยากได้ของคนอื่นและไม่ต้องมาบังคับวายังไงวาก็ไม่ทำเรื่องชั่วๆด้วยหรอก"
พูดเสร็จทิวาก็เดินหนีเข้าห้องตัวเองไป
"เออ...นังลูกไม่รักดี เชิญแกโง่ไปคนเดียวเถอะ"
เสียงเดือนฉ่ายด่าตามหลังมา ทิวารีบเข้าห้องปิดประตูเธอเบื่อแม่กับพี่เธอเต็มทน ทั้งสองคนมีแต่ ความโลภอยากได้ของของคนอื่น
เธออยากไปให้พ้นจากตรงนี้สักที
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
หลังจากที่ตามฝันได้เข้ามารับตำแหน่งในบริษัทได้ไม่นานเธอก็เจอกับสิ่งผิดปกติหลายอย่าง
"คุณพ่อคะ ฝันว่าแผนกการเงินน่าจะมีปัญหานะคะ"
ตามฝันเอาตัวเลขให้บิดาดูเปรียบเทียบ
"น่าจะมีปัญหามานานแล้วนะคะ"
คุณธานีเปิดดูหนังสืองบประมาณ
"เดียวพ่อขอตรวจสอบก่อน อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย"
คุณธานีบอกบุตรสาวด้วยใบหน้า เคร่งเครียด เขาไม่อยากให้ลูกสาวเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ถ้ามีการโกงเกิดขึ้นจริงอาจจะทำให้ลูกสาวตกอยู่ในอันตรายได้
"ค่ะ ถ้ามีอะไรให้ฝันช่วยก็บอกนะคะ"
ตามฝันบอกบิดา
"จ้ะลูก...งันเดียวพ่อขอทำงานต่อก่อนนะ"
คุณธานีบอกลูกสาว เขามีเรื่องให้คิดหลายอย่าง ตอนนี้คู่ค้าหลายคนเริ่มไม่ต่อสัญญาซื้อขายกับบริษัท และดูเหมือนจะมีคนอยู่เบื่องหลังและถ้าเป็นอย่างที่เขาคิดถือว่าน่าหนักใจมากกว่าที่คิด
ตามฝันเดินออกมาจากทำงานของบิดา กำลังกลับห้องตัวเองบังเอิญเจอเข้ากับนาทีพอดี
"อ่าววว...สวัสดีครับน้องสาวพี่ แล้วนี่เอาอะไรมาฟ้องพ่ออีกละครับวันนี้"
นาทีพูดยิ้มๆอย่างหาเรื่อง
"โตมายังไงไม่มีใครสอนมารยาทในการเข้าสังคมบ้างหรอ การที่แม่คุณเป็นภรรยาใหม่พ่อฉันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นน้องสาวคุณและยิ่งในที่ทำงานคุณควรวางตัวและใช้คำพูดให้ถูก หรือถ้าไม่เคยมีใครสั่งสอนจะให้ฉันช่วยสั่งสอนให้ก็ได้นะคะคุณนาที"
นาทีมองหน้าตามฝันอย่างไม่พอใจ
"ขอตัวนะคะ พอดีช่วงนี้ดิฉันไม่ค่อยว่างกำลังจัดการพวกปลิงอยู่"
ตามฝันยิ้มหวานก่อนจะเดินออกไป
"ปากดีไปเถอะมึง"
นาทีมองตามอย่างโกรธแค้น เขาหันไปเห็นบรรดาพวกพนักงานต่างซุบซิบกัน
"มองอะไรกันเดี๋ยวกูไล่ออกให้หมด"
พูดเสร็จนาทีด็เดนหนีออกไปจากตรงนี้ทันที
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ดิฉันต้องขอบคุณคุณมากเลยนะคะที่ทางคุณให้ความสนใจกับสินค้าของเรา"
วันนี้เธอมีนัดคุยกับลูกค้าเจ้าใหม่ และถือโอกาสพาลูกค้ามาเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหารร้านดังบรรยากาศดีอยู่แถวชานเมือง เพื่อสร้างความประทับใจให้กับลูกค้า
"ยินดีคะ เดี๋ยวถ้ามีข้อสรุปยังไงดิฉันติดต่อไปนะคะ"
นักธุรกิจชาวออสเตรเลียที่มีภรรยาชาวไทยกล่าว และต่างฝ้ายต่างแยกย้ายกันไป
ตามฝันเดินออกมาที่รถ ตอนนี้ก็บ่ายมากแล้วก็เลยว่าจะขับรถเล่นเรียบหาดชมวิวให้สมองปลอดโปร่งสักหน่อย
"นายครับ"
ตะวันเรียกเจ้านายเมื่อเห็นความผิดปกติบ้างอย่าง ภาคินมาถึงร้านอาหารสักพักแล้วแต่ด้วยเขาติดสายคุยโทรศัพท์จงยังไม่ทันลงจารถ พอดีกับเจอว่าตามฝันเดินออกมาการร้านอาหารพอดี
ภาคินมองออกไปนอกรถตามสายตาลูกน้อง พบว่ามีมอเตอร์ไซค์หนึ่งคนจอดซุ้มอยู่ พอรถตามฝันขับออกไป มอเตอร์ไซค์คนดังกล่าวก็บิดตามออกไปเช่นกัน
"เอาไงดีครับนาย"
ตะวันถามเจ้านาย ว่าต้องการให้ตามไปดูไหม แต่จากที่ดูรูปการแล้วไม่ดีแน่
"เก่งมากก็เอาตัวรอดเองเถอะ เปิดประตูฉันจะลง"
ภาคินสั่งตะวันทำเป็นไม่สนใจใยดีกับเหตุการณ์เมื่อกี้
"ครับนาย"
คนขับกดปุ่มเปิดประตู ตะวันรีบลงไปยืนรอเข้านายข้างประตู มองเจ้านายเดินลงจากรถ
"ไม่สนใจจริงๆหรอว่ะ"
ตะวันพูดคนเดียวก่อนจะรีบเดินตามเจ้านายไป
แต่พอจะก้าวเท้าเข้าร้านอาหารภาคินกับหยุดเดิน
"โธ่...เว้ยยยย....ตามไปดู"
ภาคินหันกลับมาบอกตะวันก่อนจะรีบเดินกลับมาขึ้นรถ
"ครับนาย"
ตะวันรับคำสั่งและอดยิ้มไม่ได้
(นึกว่าจะเเน่..ที่แท้ก็เป็นห่วงสาว)
ตะวันคิดในใจแต่เท้าก็รีบก้าวขึ้นรถนั่งคู่กับคนขับ
"ตามมอเตอร์ไซค์คันเมื่อกี้ไป ออกไป เลี้ยวซ้าย"
ตะวันสั่งเพราะเข้าเห็นว่ารถทั้งสองคันเลี้ยวซ้ายออกไป
ตามฝันขับรถมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เข้าทำงานที่บริษัทบิดาเธอก็ไม่ได้มีเวลาได้ชิวแบบนี้เลย ตอนนี้เธอนั่งตำแหน่งซีอีโอมาได้สามเดือนเเล้ว พบเจอปัญหามากมายภายในบริษัทกว่าจะสะสางได้คงต้องใช้เวลาแต่สิ่งที่เธอเป็นห่วงที่สุดคือความปลอดภัยของบิดา เพราะดูทุกอย่างที่เป็นปัญหาอยู่ตอนนี้มาจากลูกติดเมียทั้งนั้น
ในระหว่างที่เธอขับรถชิวๆอยู่นั้นเธอก็ได้ยินเสียง รถมอเตอร์ไซค์ เร่งเครื่องเสียงดังมาแต่ไกล ตามฝันมองผ่านกระจกหลัง ปรากฏว่ามีรถมอเตอร์ไซค์สามคันขับด้วยความเร็วตรงมาที่รถเธอ ดูจากการขับการแต่งตัว ใส่หมวกกันน็อคเต็มใบปิดบังใบหน้าไม่ใช่นักท่องเที่ยวที่มาขับรถชมวิวแน่
ตามฝันกำลังจะเร่งเครื่องหนี แต่ทันใดนั้นก็มีมอเตอร์ไซค์วิบากคันใหญ่พุ้งมาจากด้านหน้าไกลๆอีกสามคัน
ตามฝันพยายามเรียกสติ งานนี้ไม่มีทางเลือก เธอตัดสินใจเหยียบคันเร่ง
[ปั๊งๆๆ]
[กึก...เอี๊ยดดด..!!...โครมม]
รถตามฝันเสียหลักพุ้งชนราวข้างทางทันที เพราะยางแตกจากการถูกยิง
"โอ้ยยย"
ตามฝันหัวกระแทกกับพวงมาลัย
เสียงรถมอเตอร์ไซร์วิ่งเลยไปและพวกมันกำลังย้อนกลับมาตรงจุดที่รถตามฝันจอดอยู่
ตามฝันเกิดอาการมึนงงจากเเรงกระแทก เธอพิงหลังลงไปที่เบาะ รู้สึกเจ็บบริเวณศรีษะ เธอคิดว่ายังไงก็ไม่รอดแน่
"พ่อคะ...ฝันรักพ่อ"
สิ่งเเรกที่เธอนึกถึงคือบิดา เธอหลับตาลงน้ำตาไหลออกมาจากห่างตาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
[เอี๊ยดด....ปั๊ง..ปั๊ง...ๆๆๆ]
มีรถตู้คันสีดำวิ่งมาขวางรถมอเตอร์ไซค์และมีเสียงปืนดังสนั่นไปหมด ตามฝันพยายามเพ่งมองภาพข้างหน้าแต่สายตาเธอก็พร่ามัวลงเรื่อยๆ
"คุณๆๆ...ตามฝัน"
ภาคินรีบวิ่งมาที่รถเขากระชากประตูออกและเขย่าตัวเธอ นั้นเป็นภาพสุดท้ายที่เธอจำได้
"คุณ...."
เธอเรียกเขาด้วยเสียงที่เบาแทบจะเป็นเสียงกระซิบพร้อมกับสติของเธอที่ค่อยๆดับวูบไป
- ผู้เขียน
