“เจอมั้ย”
“ยัง...เด็กตัวเองแท้ ๆ ยังจำหน้าไม่ได้เลย ต้องให้เวลากูบ้าง”
“พูดจนปากฉีกบอกว่าไม่ใช่”
มาร์ตินพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ยืนกอดอกจ้องมองเต๋าเต้ยที่กำลังค้นหาผู้หญิงคนนั้น คนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ซึ่งเวลาล่วงเลยไป 10 นาทีเต๋าเต้ยก็ยังหาไม่เจอ
“นี่เจอแล้ว...น่ารักนะเนี่ยเด็กมึง” เต๋าเต้ยหันหน้าจอโทรศัพท์ของเขามาให้ได้เห็นใบหน้าของผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุ
“บอกว่าไม่ใช่” มาร์ตินรับเอาโทรศัพท์ของตัวเองกลับมา เมื่อรู้ว่าบุคคลที่ตามหาเป็นใครแล้วก็รีบเปิดเข้าหน้าไดเรคเพื่อดูข้อความทันที และสิ่งที่เห็นมีเพียงแค่อีกฝ่ายเท่านั้นที่ส่งข้อความมาหาส่วนเขาไม่เคยตอบ ไม่เคยเปิดเข้าไปอ่านเลยสักครั้งด้วย
“สรุปยังไง”
“กูไม่รู้จัก ไม่รู้ด้วยว่ารับฟอลมาตั้งแต่เมื่อไหร่ น่าจะมือลั่นจริง ๆ” ปากก็ตอบเต๋าเต้ยมือก็กดลบรายชื่อนั้นออกจากไอจีของตัวเอง โดยไม่ลืมบันทึกภาพหน้าจอทุกอย่างส่งไปให้ปลาเก๋
