“เรา...”
ปากเล็กขยับส่งเสียงแผ่วเบาไม่รู้จะพูดคำไหนออกมาเลย ฉันใจอ่อนตั้งแต่รู้ว่ามาร์ตินปีนรั้วเข้ามาแล้ว ถ้าพ่อแม่เขารู้ว่าทำให้ลูกชายตัวเองต้องถึงขั้นปีนรั้วเข้าบ้านแฟนเขาต้องไม่ชอบฉันแน่ ๆ
“ขออธิบายก่อน เรื่องที่เกิดขึ้นเราไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากดรับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วมีแค่ทางนั้นที่ส่งข้อความมาเราไม่เคยเปิดดู ไม่เคยตอบกลับ...เอาง่าย ๆ ไม่ได้ใส่ใจ ปัดทิ้งตลอด”
“....”
“ตอนนี้เราลบผู้หญิงคนนั้นออกไป แล้วอย่าคิดเชียวว่าลบเพราะถูกจับได้ ที่รู้ว่าคนไหนให้เต๋าเต้ยช่วยหา” มาร์ตินอธิบายทั้งที่ยังกอดฉันอยู่แบบนั้น แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นจนร่างกายของเราเบียดชิดไล่ช่องว่างต่อกัน
“....” ฉันยังคงยืนนิ่งไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ปล่อยให้มาร์ตินกอดอยู่แบบนั้น ฝังหน้าซุกลงกับอกกว้างลอบสูดดมกลิ่นหอมจากอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกคิดถึง
ถึงจะงอน เอาแต่ใจแต่ความจริงคิดถึงมาร์ตินมาก ๆ
“เราสนใจ
