“มือไวจังเลยนะ”
เสียงเล็กทักท้วงขึ้นเมื่อผละริมฝีปากออก รับรู้ถึงฝ่ามือร้อนที่ลูบไล้ต้นขาสอดเข้าใต้ชายกระโปรงลากเลื่อนสัมผัสไปตามผิวนุ่มอย่างเบามือ แม้จะถูกฉันจับได้แต่นั่นไม่ได้ทำให้มาร์ตินคิดจะหยุดการกระทำของตัวเองเลย
“คิดถึง” มาร์ตินพูดย้ำคำเดิม แขนที่กอดรั้งเอวโอบแน่นพร้อมใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาหา
“คำนี้มันยังไงบอกย้ำถี่ขนาดนี้...นอกจากคิดถึงแล้วยังมีอะไรอีก” ดวงตากลมจ้องหน้าอีกฝ่าย ทำให้มาร์ตินทำทีเป็นเอียงหน้าซบกับไหล่หลบสายตา ฉันจึงยกมือขึ้นจับปลายคางอีกฝ่ายให้เงยหน้าขึ้มองตัวเองตามเดิม
“ไม่มีอะไร...อยากกอดเก๋าไง” อ้อนมาก อ้อนอะไรขนาดนี้!
“ก็กอดอยู่นี่ไง” แขนกอดเอวอยู่แน่นขนาดนี้ ตัวของเขาก็ชิดกันขนาดที่ว่าได้กลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวอย่างชัดเจนแล้วจะอยากกอดเก๋าอะไรอีก
“ไม่ใช่แค่นี้สิ”
“แล้วแค่ไหน” มันต้องมีอะไรที่มากกว่านี้ ในสายตาคนอื่นเขาจะดูนิ่งเฉยไม่อะไรกับใคร แต่เมื่ออยู่ด้วยกั
