ณ บ้านของปลาเก๋า-เต๋าเต้ย เวลา 20.30 น.
“เดี๋ยวเถอะ...หยุดเลยนะ”
เสียงทักท้วงพร้อมยก 2 มือขึ้นดันอกกว้างเอาไว้ ใช้แรงอันน้อยนิดของตัวเองดันตัวผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าออก แต่ดูเหมือนว่าจะทำอะไรเขาไม่ได้เลย มาร์ตินเดินไล่ต้อนฉันที่อยู่ในห้องครัวจนในที่สุด หลังชนเข้ากับเคาน์เตอร์ครัวอย่างไร้ทางหนี
เขาเอาเสื้อมาคืนเต๋าเต้ยหลังจากเอาไปซักให้อย่างที่รับปากไว้ ถึงแม้จะมาถึงนานแล้วแต่พึ่งได้โอกาสเข้ามาหาฉันก็ตอนที่เต๋าเต้ยออกไปร้านสะดวกซื้อ ไอ้คนเจ้าเล่ห์บอกเพื่อนว่าไม่หิว ไม่ฝากซื้ออะไรและจะรออยู่ที่บ้านก็เพื่อหาโอกาสมาแกล้งฉันนี่แหละ
“ไหนบอกว่าไม่กลัวไง” มาร์ตินวางมือจับเคาน์เตอร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“เดี๋ยวเต๋ามานะมาร์ติน” แล้วมันก็เป็นคนไปนานซะด้วยนะ วนครบ 9 รอบถึงเลือกของครบนั่นแหละแล้วได้จังหวะเกิน!
“มันพึ่งไปเมื่อกี้ ประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าจะกลับ”
“รู้เห็นเป็นใจหรือเปล่าเนี่ย”
“ถ้ารู้เห็
