ตอนที่ยี่สิบเอ็ด ความรู้สึกที่เปิดเผยได้ 1

1815 คำ

ตกดึกศลิษาออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ดวงตาเรียวรีคู่สวยทอดมองคนที่อาบน้ำเสร็จก่อนแล้วเปลี่ยนชุดนอนมานอนคว่ำราบไปกับที่นอนเธอแล้วก็อมยิ้มจนแก้มตุ่ย ดีนะที่เธอชอบนอนเตียงกว้าง และฟูกนิ่มสบายไม่อย่างนั้นคนช่างเลือกอย่างเขาคงมีบ่นบ้างล่ะ วันนี้เธอใช้แรงงานเขาเสียหนักเลยเลี้ยงข้าวตอบแทนเสียอิ่มหนำ คิดว่าเขาจะนอนหลับไปก่อนแล้วด้วยซ้ำ วันไหนเหนื่อยๆ เขาจะหลับง่ายเป็นพิเศษ แต่วันนี้นอนเปิดนิตยสารที่เธอมักวางไว้หัวเตียงอ่านไปเรื่อยเปื่อยไม่ยักกะหลับ “แปลกที่จนนอนไม่หลับเหรอคะ...” เธอไปนั่งข้างๆ เขา แล้วชวนคุย “ถ้าไปนอนที่วิมานฟ้าป่านนี้หลับไปแล้วมั้ง” “ก็ไม่ไปด้วยกัน” “ไปได้ยังไงคะ งานเยอะมาก เมื่อเย็นออเดอร์เข้ามาถล่มทลาย ต้องแพ็กของพรุ่งนี้อีกยาว” เทวินท์ทิ้งหนังสือตะแคงหันมาทางเธอ แล้วมองหน้าใสๆ ของคนตรงหน้า... “พรุ่งนี้ผมไม่ได้ช่วยแพ็ก คุณจะทำงานไหวเหรอ แค่ช่วยคุณวันเดียวผมยังร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม