คนที่เทวินท์ส่งมาช่วยเหลืองานศลิษาอย่างเร่งด่วนในวันถัดมาไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายของเธอนัก หญิงสาวเดินมาเปิดประตูในยามสายแล้วยิ้มกว้างให้มณีวรรณ เพราะไม่ได้มีอะไรตะขิดตะขวงใจแล้วรอยยิ้มที่มอบให้อีกฝ่ายจึงไม่ซ่อนเร้นความรู้สึกโกรธเคืองเหมือนในครั้งก่อน...
“นี่อาการมอร์นิ่งซิคดีขึ้นแล้วหรือยัง... คุณวินท์กำชับพี่ให้ดูว่าเรายังเวียนหัวอยู่หรือเปล่า”
“ดีแล้วค่ะ มันเป็นแค่ช่วงเช้าๆ สายๆ ก็ลุยงานต่อได้แล้ว” เธอบอกยิ้มๆ ในใจเคืองเทวินท์นิดๆ เขาประกาศกับทุกคนเลยหรือไงกันนะว่าเธอท้อง... เธอเองยังไม่ได้ไปตรวจกับหมอหรือเริ่มบอกใครจริงจังแต่เหมือนคนรอบตัวเขาจะรู้แล้ว เมื่อเช้ารอนส่งข้อความมาแสดงความยินดีกับเธอและขอให้เธอแข็งแรง มันบอกได้ชัดเลยว่าเขาไปเที่ยวอวดใครต่อใครไปทั่วว่าเธอมีลูกกับเขา...
“ดีนะที่ษาดีขึ้น พี่ส่งข้อความบอกคุณประทีปก่อนสักครู่นะ เดี๋ยวคุณวินท์ไม่เป็นอันทำงานเพราะห่วงเรา” มณีว
