มื้อเย็นที่ทำให้ศลิษาเข้าใกล้ครอบครัวเทวินท์มากขึ้น และท่านผู้หญิงทวีพรรณคุยกับเธอมากขึ้น โดยเฉพาะช่วงที่ทานของหวานเป็นขนมไทยและผลไม้ไทยนั้นท่านได้ถามเธอเกี่ยวกับสินค้าและคุยกันยาวพอสมควรเพราะฝั่งซิลวี่ที่ดูงานเรื่องสปาของโรงแรมวิมานฟ้าก็สนใจสินค้าออร์แกนิกส์ของเธอ และท่านผู้หญิงทวีพรรณเองก็ช่วยบอกต่อครีมอาบน้ำกลิ่นไทยๆ ให้เพื่อนฝูงเพราะท่านเองก็ชอบอะไรสไตล์นี้อยู่แล้ว...
กว่าเทวินท์จะได้ตัวเธอมาก็เกือบชั่วโมง... ศลิษาแอบเห็นนิดๆ ด้วยว่าเขาทำท่าเหมือนเขม่นทุกคน ราวกับจะเคืองคนอื่นที่ตั้งใจถ่วงเวลาเธอเอาไว้ไม่ให้ใช้เวลาส่วนตัวกับเขาเร็วไปนัก...
เธอเองล่ะอยากจะดุเขา แต่กลัวคนอื่นได้ยิน ไม่รู้ว่าจะรีบร้อนไปไหน... เธอกำลังขายของอย่างเมามันอยู่แท้ๆ
“อ้าว แล้วไม่กลับบ้านเหรอคะ...” เธอกระซิบถามเขาหลังจากที่ขอตัวเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นที่เรือนกระจกแล้ว...
“วันนี้นอนห้องผมนะ เดี๋ยวตื่นแล้วจะไป
