หลังจากที่ต้องแลกเปลี่ยนแบบไม่เต็มใจเท่าใดนัก ศลิษาก็ได้เลือกร้านอาหารที่เธอคิดถึงจนน้ำลายสอ... รถลิมูซีนมาจอดให้ที่สถานีเซ็นทรัล เธอเดินมาอย่างคุ้นชินเพราะพาลูกทีมมาที่นี่บ่อย ร้านยอดฮิตของคนไทยอย่างยุงกี่ ที่ขึ้นชื่อเรื่องห่านย่างนั้นเธอไม่คิดจะเดินเฉียดแม้จะคิดถึงรสชาติห่านย่างอร่อยๆ อยู่เหมือนกัน แต่การมาแบบไม่ได้คาดคิดทำให้คิวค่อนข้างยาวทั้งคิวที่ร้านและคิวซื้อกลับบ้านยาวเป็นหางว่าว เธอหิวและรอไม่ไหวเลยผ่านร้านนี้ไป...
เทวินท์ปล่อยให้เธอเลือกตามใจและเดินไปพร้อมกับเธอแบบไม่ได้อิดออดอะไร... เธอไม่รู้ว่าเขาเหนื่อยจากงานไหม แต่ตอนที่ลงรถและจะเดินไปร้านอาหารเขามีน้ำใจไต่ถามว่าให้ช่วยถือกระเป๋าหรือไม่... ด้วยที่กระเป๋าเธอนั้นมันผู้หญิงจ๋าเหลือเกินเธอเลยส่ายหัว...
“งั้นเอามาลองเช็กดูหน่อยว่าหนักหรือเปล่า” เขาสั่ง เธอเลยยื่นกระเป๋าแบรนด์กลางๆ ให้เขายกดู พอทดสอบน้ำหนักแล้วเทวินท์ก็เลิกคิ้ว..
