เธอสองจิตสองใจระหว่างแอบหนีกับอยู่ต่อแต่ไม่รู้ว่าจะอยู่ตรงไหนในตอนที่ยืนกลางห้อง สุดท้ายหญิงสาวก็เลือกไปหรี่ไฟลงแล้วเดินเลี่ยงไปนอนที่โซฟา
เธอไม่หนีไปไหนเพราะไม่ชอบเวลาเขากล่าวหาว่าเธออยากจะเบี้ยวเขา... แต่ก็ไม่กล้าก้าวขึ้นไปนอนบนเตียงกว้างเคียงข้างเขา เพราะคิดว่าที่ตรงนั้น ไม่ใช่ของเธอ... แม้ว่าที่นั่นจะมีผ้าห่มอุ่นๆ น่าห่มและร่างสูงนอนอยู่ตรงนั้นดูรวมๆ แล้วคงจะอบอุ่นกว่าโซฟานี้เพียงใดก็ตาม...
แต่สิ่งที่เธอพยายามเตือนใจตัวเองเสมอก็คือ เธอต้องรู้จุดยืนของตัวเองว่าควรอยู่ที่ใด ไม่ต้องให้เทวินท์ต้องเอ่ยปากบอก...
หญิงสาวหลับสบายแม้ไม่ได้ฝันดีอะไร แต่การตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนบนเตียงนุ่มมีผ้าห่มอุ่นๆ คลุมทับฝันดีกว่าเป็นไหนๆ ร่างสูงที่สอดแขนมาโอบเธอเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้คงเป็นคนพาเธอมาตรงนี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงนอนหนาวอยู่บนโซฟาทั้งคืนแน่ ก็เขาเปิดแอร์ออกเย็นเฉียบเสียขนาดนี้...
การขยั
