ท่านประธานตัวร้ายกับยัยคู่ปรับจำเป็น

เสียงหัวเราะและเพลงร็อกเบาๆ ก้องอยู่ทั่วบริเวณห้องจัดเลี้ยงของบ้านหลังใหญ่ บนโต๊ะอาหารเรียงรายไปด้วยของหวานและเครื่องดื่มหลากสีสัน เฌอปรางยืนพิงผนังด้านหนึ่ง มือหนึ่งถือแก้วน้ำเปล่า เธอมองไปรอบๆ ด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจนัก ก็ไม่ได้อยากมาเลยนี่งานเลี้ยงแบบนี้ แล้วที่สำคัญเธอก็ไม่ถูกกับเจ้าของวันเกิดเท่าไหร่ “ปราง เข้ามาในนี้สิ!” เสียงเรียกจากฌาณพี่ชายของเธอ ทำให้เธอถอนหายใจ ก่อนจะเดินอย่างไม่เต็มใจเข้าไปในห้อง เหนือหรือวาโย กำลังหัวเราะกับเพื่อนๆ ของเขาอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง จนกระทั่งสายตาของเขาเหลือบไปเห็นเฌอปรางที่ยืนอยู่ข้างห้อง เขาเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่ง รอยยิ้มมุมปากปรากฏเล็กน้อย เขาคิดว่าเธอจะไม่มางานวันเกิดคู่ปรับอย่างเขา เธอมาได้ยังไงเนี่ย นี่คงถูกพี่ชายบังคับมาสินะ ดูหน้าก็รู้ หน้าไม่บอกบุญขนาดนั้น โดยบังคับแหงๆ “นี่ใครวะ?” เพื่อนคนหนึ่งกระซิบ แต่วาโยไม่ตอบ เพียงแต่ก้มลงมองเฌอปรางด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เพื่อนของเขาคนนี้นิสัยเจ้าชู้ ต่อให้เขาไม่ถูกกับเฌอปรางแค่ไหนก็ตาม เขาก็ไม่ต้องการแนะนำเฌอปรางให้กับเพื่อนสนิทของเขาได้รู้จักหรอก เฌอปรางเห็นเขาแล้วก็ย่นจมูก ใบหน้าเธอขึ้นสีแดงเพราะความหงุดหงิด แต่ก็พยายามทำตัวนิ่งๆ ไม่พยายามสร้างปัญหาให้ใคร “ปรางไม่น่ามาอยู่ที่นี่เลย” เธอบ่นเบาๆ ให้พี่ชายฟัง บรรยากาศที่เธอไม่ได้สนุกด้วย มันกลับดูน่าเบื่อเสียด้วยซ้ำ ฌาณยักไหล่ “ก็ต้องมาน่ะถูกแล้ว ไหนๆ ก็โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กแล้ว จะมาเมินเฉยกับวันเกิดพี่ชายคนสนิทข้างบ้านได้ยังไง” พี่ชายแสร้งเย้าน้องสาว ทำให้น้องสาวหน้ามุ่ย เฌอปรางกัดฟัน พยายามไม่ให้ตัวเองแสดงอารมณ์มากเกินไป แต่วาโยกลับเดินเข้ามาใกล้พอดี “น้องปรางบ้านติดกันนี่เองนะ ทำไมวันนี้ถึงมาได้ล่ะ?” น้ำเสียงของเขาแฝงความยียวน สิ่งที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความตั้งใจของเขาแน่ๆ ก็เพราะเขาเป็นแบบนี้ไง เฌอปรางถึงหมั่นไส้ไม่เปลี่ยน