แสงแดดยามเช้าส่องลอดหน้าต่างสำนักงานของโรงงานทอผ้า ทำให้ห้องทำงานกว้างใหญ่ดูสว่างไสว แต่ในใจของวาโยกลับมืดหม่นเหมือนมีหมอกปกคลุม
เขานั่งหลังตรงบนเก้าอี้ใหญ่ พิงพนักพิง พลางมองออกไปยังวิวด้านนอก แต่สายตาไม่ได้จดจ่ออะไรเลย สมองของเขาหมกมุ่นอยู่กับเฌอปรางน้องสาวข้างบ้านที่เขาไม่ควรจะคิดมากเกินไป แต่กลับทำไม่ได้
“ท่านประธานคะ เซ็นเอกสารชุดนี้หน่อยค่ะ” เสียงเรียบเรียงเรียกจากเลขาสาวดังขึ้น
วาโยไม่ได้ตอบ ใบหน้าครุ่นคิดอยู่กับความรู้สึกที่ถาโถมเมื่อคืนและเรื่องราวของเฌอปราง
“ท่านประธาน…เซ็นเอกสารด้วยค่ะ” เลขาสาวเรียกอีกครั้ง คราวนี้เธอวางเอกสารลงตรงหน้าเขาพร้อมยกมือขึ้นสื่อให้รู้ว่าควรเซ็น
วาโยก็ยังไม่ขยับ แววตาเบนไปทางอื่น สมองเต็มไปด้วยภาพเฌอปรางที่หนีหน้าเขา
“ท่านประธาน!” เลขาสาวเรียกครั้งที่สาม คราวนี้เสียงสูงขึ้นกว่าเดิม
วาโยสะดุ้งเบาๆ รู้สึกตัว เขาหยุดคิดชั่วครู่แล้วค่อยกวาดตามองเอกส
