ท่านประธานตัวร้ายกับยัยคู่ปรับจำเป็น

จูบแรก NC+++

เขาพาเธอเดินผ่านฝูงคนที่เมาแล้วและเสียงหัวเราะอึกทึก เฌอปรางแทบไม่มีแรงจะโต้ตอบอะไรอีกแล้ว ร่างของเธอเอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างหมดแรง แต่สัญชาตญาณทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น

เมื่อถึงห้องพักแขก วาโยวางเฌอปรางลงบนเตียงอย่างเบามือ พลางห่มผ้าห่มให้เธอเรียบร้อย

“คืนนี้…พักผ่อนซะ ไม่ต้องกลัวอะไร” เขาพูดเบาๆ เสียงเข้มแต่ไม่แข็งกร้าว ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกที่เขาไม่ยียวนกับเธอ นั่นเพราะว่าตอนนี้เฌอปรางอยู่ในสภาพ ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ด้วยซ้ำ

เฌอปรางพยักหน้าเล็กน้อย ใบหน้าซุกลงไปกับหมอนอีกครั้ง รู้สึกได้ว่าคืนนี้ไม่ใช่แค่ความเป็นห่วง แต่ยังมีความรู้สึกบางอย่างแฝงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

และสำหรับวาโย…คืนนี้เป็นคืนที่เขาไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเฌอปราง ไม่ว่าใครก็ตาม อย่าได้เข้าใกล้เธออย่างเด็ดขาด

เฌอปรางเพิ่งเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองอ่อนแรง แต่ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง เธอพยายามลุกขึ้น แต่ร่างกายไม่ตอบสนองเหมือนใจคิด

“พี่เหนืออย่าไปนะ อยู่กับปรางก่อน" เธอพูดเสียงเบาแต่จริงจัง พร้อมกับดึงมือของเขาไว้แน่น

วาโยหยุดชะงักเล็กน้อย เขามองเธอด้วยสายตาที่ผสมทั้งความเอาใจใส่และความห่วงใย เฌอปรางเป็นอะไร ท่าจะเมาหนัก ไม่อย่างนั้นคงไม่ขอให้เขาอยู่เป็นเพื่อน

“ปราง… ปรางเมามากแล้วนะ นอนเถอะ พี่รับรองความปลอดภัยของปราง ไม่มีใครมาทำอะไรปรางได้หรอก” แต่เฌอปรางไม่ยอม เธอดึงเขาไว้แน่นขึ้น ร่างเล็กๆ ของเธอสั่นนิดๆ จากความเมาและความเหนื่อย แรงเยอะไม่เบาเลยนะยัยตัวเล็ก

“ไม่เอา…อย่าเพิ่งไป ปรางอยากให้พี่เหนืออยู่ด้วย” เสียงของคนตัวเล็ก บ่งบอกว่าเธอต้องการอย่างนั้นจริงๆ มันทำให้วาโยประหลาดใจเป็นอย่างมาก

วาโยพยายามตั้งท่าจะถอยหลัง แต่ด้วยความเมาและร่างกายที่ไม่มั่นคง มันทำให้เขาล้มตัวโดยไม่ทันตั้งตัว…และตอนนี้ร่างของเขาทาบทับอยู่บนตัวเฌอปรางพอดี