“ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ผมจะไม่มีวันให้น้องสาวผมกลับไปเสี่ยงกับพี่อีกแน่” เพลิงตะวันเปิดฉากขู่ทันทีเมื่อแน่ใจว่าจะไม่มีใครได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับน้องเขย
“กูรู้แล้ว”
“เออ...รู้แล้วก็ดี จะทำอะไรทีหน้าทีหลังก็หัดคิดซะก่อน ไม่ใช่พอมันเกิดเรื่องแล้วก็ทำให้คนอื่นเขาวุ่นวายไปทั่ว ทำให้เมียต้องเสียใจ ทำให้ลูกต้องลำบาก แบบนี้มันใช่เหรอ”
“มึงจะบ่นทำซากอะไร กูก็พยายามทำดีที่สุดแล้ว แล้วตอนนี้มันก็โอเคแล้ว”
“โอเคเชี่ยอะไร ได้ข่าวว่ายังจับตัวไอ้ห่านั่นไม่ได้ไม่ใช่เหรอ ที่จริงพี่ควรรอให้ทุกอย่างมันเคลียร์กว่านี้ก่อนแล้วค่อยมารับลูกเมียกลับไปอยู่ด้วย”
“ก็กูคิดถึงลูกคิดถึงเมีย”
“ทนคิดถึงนิดหน่อยไม่ได้หรือไงวะ ห่างกันไม่กี่ปีเองก็จะเป็นจะตายเลยหรือไง อีกอย่างหนูพรรณก็พาลูกไปหาอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอ”
“ไปหาแล้วได้แต่มองน้ำลายหยดติ๋งๆ แต่ทำเชี่ยไรไม่ได้เลยเนี่ยนะ มึงไม่สงสารกูบ้างเหรอไอ้เพลิง จิตใจ
