“หนูทำแบบนี้ใช่ไหม” กวีลูบล้วงลงใต้ชายกระโปรงชุดนอน เขาสอดมือเข้าไปตรงขอบกางเกงในตัวจิ๋ว ขยับนิ้วกลางแทรกลงกลางกลีบเนื้อนุ่ม
“พี่วี!” พรรณดาราผวาเฮือก สะโพกสาวแอ่นขึ้นน้อยๆ หญิงสาวจิกมือทั้งสองบนบ่ากว้าง สบสายตาเขาอย่างขัดเขิน สองแก้มแดงปลั่งด้วยสะเทิ้นอาย
ตาคมมองหน้าคนเขินจัด กวีอมยิ้มเอ็นดูเมื่อภรรยาสาวหลุบตาหนี ไม่ยอมสบตาเขา
“อายทำไม พี่ก็ทำเหมือนกัน เวลาทำพี่คิดถึงหนู คิดถึงตอนที่พี่อยู่ในตัวหนู แล้วหนูล่ะ เวลาทำแบบนี้ คิดถึงพี่ไหม” กวีขยับกดคลึงปุ่มเนื้อนุ่มช้าๆแต่หนักแน่น คนใต้ร่างบิดส่าย สั่นสะท้านเป็นระยะ ทว่ายังไม่ยอมปริปากพูด พรรณดารากัดริมฝีปากล่างไว้แน่น
“ดื้อ...” กวีต่อว่าคนที่เอาแต่หลบหน้าเขา ไม่ยอมตอบคำถามวาบหวิวสักที
“อื้อ! พี่วี!” พรรณดาราอุทานเรียกสามี พร้อมกับแอ่นสะโพกลอยเหนือที่นอน เมื่อถูกนิ้วเรียวยาวกระทุ้งเข้าสู่ร่องรักอุ่นอ้าว เขาจงใจแกล้ง เพราะอยากให้เธอตอบคำ
