หวานพาลรัก

ตอนที่ 11

ร่างงดงามเย้ายวนในชุดเซ็กซี่ทำให้อารมณ์หวงของเขาพุ่งสูงปรี๊ด ชุดราตรีของเธอยาวกรอมเท้าก็จริง แต่มันเป็นแบบสายเดี่ยวผูกคอ เปิดไหล่เปิดหลัง และกระโปรงด้านหน้าก็แหวกไปถึงไหนต่อไหน ยามเธอเยื้องย่างแต่ละก้าว ก็ต้องโชว์ขาขาวเนียนสวยให้คนอื่นได้เห็น เขาจำชุดนี้ได้ เธอสั่งตัดมาเพื่อจะใส่ไปงานเลี้ยงประจำปีของสมาคมเจ้าของกิจการโรงแรมของจังหวัดคู่กับเขา แต่เขาเห็นเข้าเสียก่อนจึงสั่งห้ามไม่ให้ใส่เด็ดขาด แล้วนี่เธอกล้าดียังไงถึงหยิบมันมาใส่ มาอวดเนื้อหนังมังสาให้คนอื่นได้มองกัน ไหนจะอกอวบอัดที่แทบล้นทะลักออกมานั่นอีก มันเป็นของเขาคนเดียว เธอจะมาอวดให้คนอื่นเห็นแบบนี้ไม่ได้ ถึงจะเห็นเพียงวับๆแวมๆก็ตามเถอะ เขาไม่ชอบ

พรรณดารารู้สึกเหมือนมีคนจับจ้องอยู่ จึงหันมองรอบๆกาย หญิงสาวเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อพบว่าสายตาคู่คมที่จ้องมองอยู่ไม่ไกลคืออดีตสามี เธอทำใจมาก่อนหน้านี้แล้วว่าอาจจะต้องเจอเขาในงาน แต่ถึงอย่างนั้นหัวใจก็ยังเต้นไม่เป็นส่ำ ปกติการพบเจอระหว่างเธอกับเขามักจะมีลูกๆอยู่ด้วย แต่ครั้งนี้เธอเจอกับเขาตัวต่อตัว และที่นี่ไม่ใช่บ้านเขา ไม่ใช่บ้านเธอ ไม่มีผู้ใหญ่ฝ่ายเธอและเขาอยู่ด้วย คนบ้าระห่ำอย่างเขาอาจทำอะไรที่เธอคาดไม่ถึงก็ได้

พรรณดาราเมินหน้าหนีตาคมดุ ซึ่งเธอเห็นว่าเขาทำหน้าไม่พอใจด้วย และเธอก็รู้ว่าเขาไม่พอใจเรื่องอะไร เขาไม่ชอบชุดนี้ ตอนที่เขาเห็นครั้งแรก เขาสั่งให้เธอเอาไปเผาทิ้งด้วยซ้ำ แต่เธอยังเก็บไว้เพราะเสียดาย อีกอย่างราคาค่างวดของมันก็ไม่ใช่น้อยๆด้วย และที่เธอเลือกใส่มันมางานนี้ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าจะต้องเจอเขา ก็เพราะต้องการทำให้เขารู้ว่า เธอไม่แคร์เขาแล้ว

พอจะขยับตัวเดินเลี่ยงหนีไปทางอื่นก็มีร่างสูงของใครคนหนึ่งมาดักหน้าไว้ พรรณดาราเงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่พอใจเท่าไรนัก แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวก็ฉีกยิ้มกว้าง

“พี่พสุ! สวัสดีค่ะ” พรรณดารายกมือไหว้พสุ เขาเป็นเจ้าของธุรกิจสถานีบริการน้ำมันหลายสาขาในจังหวัด เป็นรุ่นพี่สมัยเรียนมัธยม ในห้วงเวลาหนึ่งเขาเคยมีความรู้สึกดีๆกับเธอ แต่เธอปฏิเสธ เพราะตอนนั้นมีใครอีกคนเข้ามาพร้อมกัน ใครคนนั้นที่ยังยืนมองเธอด้วยสายตาดุ และเมื่อชำเลืองตามองเขาอีกครั้ง พรรณดาราแน่ใจว่าใครคนนั้นกำลังหัวร้อน แล้วไหนจะสายตาที่หากปล่อยลำแสงออกมาได้ เขาคงปล่อยมันออกมาสังหารผู้ชายตรงหน้าเธอไปแล้ว

“สวัสดีครับหนูพรรณ มากับใครหรือครับ” พสุรู้ว่าหญิงสาวมาคนเดียว เพราะเขาเห็นเธอตั้งแต่เดินเข้ามาในงานแล้ว และก็เห็นด้วยว่าอดีตสามีเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอเท่าไรนัก

“มาคนเดียวค่ะ แล้วพี่พสุล่ะคะมากับใคร”

ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนตอบ

“มาคนเดียวครับ คนโสดก็อย่างนี้แหละ ไม่มีคนควงออกงาน มาคนเดียวเหงานะครับ ถ้ามีสาวสวยแถวนี้ยอมให้ควงออกงานก็คงจะดี” พรรณดารายิ้มตามมารยาท หญิงสาวไม่ถามอะไรเพิ่มเติม เพราะรู้ว่าเขากำลังหยอด จึงไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด พสุย่อมรู้เหมือนที่คนทั้งจังหวัดรู้ว่าเธอย้ายออกจากบ้านสามี กลับไปอยู่ไร่ภูอิงฟ้าแล้ว

“เด็กๆสบายดีนะครับ” เมื่อคู่สนทนาเงียบ พสุจึงชวนคุยเรื่องที่เขาคิดว่าเธอจะยอมคุยด้วย

“สบายดีค่ะ ซนกันตามประสาเด็กๆ”

“วันหลังพี่ขอไปเยี่ยมหลานที่ไร่นะครับ จะได้ถือโอกาสกราบสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ของหนูพรรณด้วย” นานแล้วที่เขาไม่เห็นพรรณดาราออกงานสังคม หลังจากที่เธอแต่งงานเขาแทบไม่มีโอกาสพูดคุยกับเธอด้วยซ้ำ เมื่อมาพบเจอกันอีกวันนี้ หญิงสาวสวยใสในวันวานก็ยังดูสวยใสไม่เปลี่ยนแปลง แต่ที่พิเศษยิ่งขึ้นคือความเซ็กซี่เย้ายวนที่ดึงดูดสายตาใครต่อใคร ทำให้ต้องเหลียวมองซ้ำ จนเขาคิดว่าน่าจะลองสานสัมพันธ์อีกสักครั้ง

“ยินดีค่ะ และพี่เพลิงก็คงยินดีเช่นกันที่พี่พสุจะไปเยี่ยมที่ไร่” พรรณดาราพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ดวงตามีประกายท้าทายแกมขบขัน

พสุยิ้มแหย ไอ้กระทิงดุเพลิงตะวันนั่นเหรอจะยินดีที่เขาไปที่ไร่ ไอ้บ้านั่นไล่ขวิดทุกคนที่จีบน้องสาวมัน เขาเองก็เคยโดนมันยิงปืนขู่มาแล้ว นี่เขายังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอดีตสามีของพรรณดาราฝ่าด่านไอ้บ้านั่นจนได้เธอไปเป็นภรรยาได้ยังไง

“หนูพรรณ” เสียงเข้มดุที่ดังขึ้นข้างหลัง ทำให้พรรณดาราหันไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวจึงมองเมินหันกลับมา โดยทำราวกับว่าไม่เห็นเขา

“จะพูดกับใครก็หัดดูหน้าดูหลังเสียบ้าง ผัวเขายืนอยู่ทนโท่ ยังจะกล้าเดินมาคุยกับเมียเขาอีก” คำพูดของกวีทำให้หญิงสาวแทบจะมุดพื้นพรมหนี

พสุเลิกคิ้วข้างเดียว ยิ้มเยาะหมาหวงก้างตรงหน้า

“หนูขอตัวก่อนนะคะพี่พสุ” พรรณดาราบอกคู่สนทนาอย่างสุภาพ แม้จะไม่พอใจที่อดีตสามีทำเหมือนหมาหวงก้าง แต่เธอก็ไม่คิดจะดึงผู้ชายคนอื่นเข้ามายั่วยุให้เขาโกรธ การประชดไม่เป็นผลดีใดๆเลย มีแต่จะดึงตัวเธอให้ตกต่ำ เป็นขี้ปากให้ชาวบ้านได้ครหาว่าเป็นแม่หม้ายง่ายกับทุกคน

กวีมองตามร่างระหงเดินหนีไปอีกทาง ก่อนจะหันมามองหน้าอดีตคู่แข่งแย่งจีบเธอ กว่าเขาจะได้เธอมาครอบครองก็แทบกระอักเลือดตาย ไหนจะด่านพ่อตา แม่ยาย และพี่ชายสติไม่สมประกอบของเธออีก แล้วอยู่ดีๆเขาจะให้ไอ้คนขี้แพ้อย่างพสุมาแทรกแซงได้ยังไง ไม่มีวัน!

“หนูพรรณไม่ได้เป็นอะไรกับคุณแล้ว” พสุมองตามหญิงสาวไปเช่นกัน ก่อนจะหันมาพูดกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“จะดูทะเบียนสมรสไหม” กวีกระซิบถามเสียงเข้ม เขาเห็นดวงตาของอีกฝ่ายเบิกกว้างครู่หนึ่ง เหมือนจะตกใจอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่เขาถาม

“หนูพรรณยังเป็นเมียผม เป็นเมียที่ถูกต้องทั้งทางนิตินัย และพฤตินัย เราสองคนยังไม่ได้เลิกกัน”