หวานพาลรัก

ตอนที่ 10

ดวงตาคู่งามมีหยาดน้ำคลอเต็มสองหน่วย หญิงสาวมองภาพลูกน้อยทั้งสองที่กำลังนอนหลับผ่านม่านน้ำตา ร่างบางสั่นสะท้าน เมื่อพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกหนักอึ้งที่ถ่วงอยู่ในหัวใจ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่สามารถฝืนตัวเองไว้ได้ พรรณดาราปล่อยให้น้ำตาไหลรินอาบสองแก้มเนียน และเมื่อเสียงสะอื้นไห้หลุดออกมา หญิงสาวก็รีบยกสองมือขึ้นปิดปากตัวเองไว้แน่น เธอไม่อยากให้ลูกตื่นมาเห็นตัวเองในสภาพนี้ แต่แม้ว่าจะปิดปากไว้แน่นเพียงใด กระนั้นก็ยังมีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาเบาๆ

“พี่เพลิงกลับบ้านไปแล้วหรือคะคุณแม่” พรรณดาราเอ่ยถามมารดา หลังจากดูแลความเรียบร้อยบนโต๊ะอาหารให้ลูกน้อยทั้งสองเรียบร้อย ก่อนปล่อยให้พวกเขารับประทานอาหารเช้ากันเอง

“เปิดตูดไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสางแล้วจ้ะ” แม่พราวตอบแล้วส่ายหน้าให้กับอาการติดลูกเมียของลูกชาย อยู่ใกล้กันแค่นี้ แค่นอนคนละบ้านยังจะเป็นจะตาย ถ้าขืนน้ำฝนแอบหนีกลับกรุงเทพขึ้นมาจริงๆ เจ้าลูกชายตัวดีคงขาดใจตาย

พรรณดาราหัวเราะเบาๆกับคำตอบที่ได้จากมารดา หญิงสาวนั่งลงข้างน้องพริ้ง เริ่มรับประทานอาหารเช้าพร้อมลูกๆ

“เย็นนี้มีธุระไปไหนหรือเปล่าหนูพรรณ” หลังจากรับประทานอาหารไปได้สักครู่ พ่อนนท์จึงเอ่ยถามบุตรสาว

“ไม่มีค่ะคุณพ่อ คุณพ่อมีอะไรให้หนูทำหรือเปล่าคะ”

“หนูพรรณช่วยเป็นตัวแทนพ่อกับแม่หน่อยนะ คุณหญิงฉวีวรรณเขาเชิญไปเป็นแขกงานแต่งงานของลูกสาวเขา”

“ได้ค่ะคุณพ่อ พี่พร้อม น้องพริ้งคะ เย็นนี้นอนกับคุณตาคุณยายนะคะ คุณแม่ต้องไปทำธุระแทนคุณตาคุณยาย” พรรณดารารับปากบิดา แล้วหันไปบอกลูกทั้งสอง เด็กน้อยรับคำอย่างว่าง่าย ส่วนคุณตาคุณยายก็ยิ้มกว้างที่คืนนี้จะมีหลานๆไปนอนด้วย

“เดี๋ยวแม่จะโทรนัดช่างแต่งหน้าทำผมมาทำให้ที่บ้านเลย แล้วชุดล่ะ จะเข้าไปดูร้านในเมืองก่อนไหม หรือว่ายังไงดี” แม่พราวถามไถ่ด้วยความใส่ใจ

“หนูมีชุดเดิมอยู่ค่ะคุณแม่ ตั้งหลายชุดแน่ะ สั่งตัดมาไว้บางชุดยังไม่ได้ใส่ด้วยซ้ำ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงว่าลูกสาวคุณแม่จะสวยไม่เท่าลูกสาวบ้านอื่นนะคะ เรื่องความสวย หนูพรรณต้องยืนหนึ่งค่ะ” ลูกสาวคนสวยของแม่พราวฉีกยิ้มกว้าง ความเป็นสาวมั่นนี้พรรณดาราถอดแบบแม่มาเป๊ะ

“จ้ะ...แม่คนสวยประจำจังหวัด” คนเป็นแม่ว่าพร้อมกับมองค้อนลูกสาวอย่างหมั่นไส้

“แม่กับลูกสาวนี่เหมือนกันนะ” พ่อนนท์พูดยิ้มๆ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อภรรยาหันขวับมาจ้องมองหน้าเขาด้วยสายตาดุ พ่อนนท์จึงต้องรีบหาทางหนีจากสายตาคู่ดุของศรีภรรยาด้วยการเอาหลานเป็นตัวช่วย

“พี่พร้อม น้องพริ้งอิ่มหรือยังครับ เข้าไปในไร่กับตาไหมลูก” คุณตาพูดยังไม่ทันจบประโยคดี สองพี่น้องก็วางช้อนส้อมแล้วรีบยกแก้วนมขึ้นดื่มจนหมดเกลี้ยงทันที ทั้งสองวางแก้วลงบนโต๊ะ ฉีกยิ้มกว้าง พยักหน้าแล้วตอบเสียงดังฉะฉานพร้อมกัน

“ไปครับ/ไปค่า”

สัปดาห์นี้เด็กๆหยุดเรียนทั้งสัปดาห์ คุณตาคุณยายเลยแช่มชื่นสดใสเป็นพิเศษ เพราะมีหลานตัวน้อยคอยวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่ด้วยทั้งวัน ไหนจะเจ้าน้ำพุลูกชายเพลิงตะวันอีก รายนั้นถึงจะยังไม่รู้ประสาใดๆ แต่ก็สร้างรอยยิ้มสร้างเสียงหัวเราะให้คนทั้งบ้านได้ไม่น้อยไปกว่าพี่ๆ

“หนูพรรณจะขับรถไปเองหรือจะให้คนขับรถไปส่งดีลูก” แม่พราวเอ่ยถามลูกสาวหลังจากที่คุณตาพาหลานๆออกจากห้องรับประทานอาหารไปแล้ว

“หนูขับรถไปเองก็ได้ค่ะคุณแม่”

“ให้คนขับรถขับไปให้ดีกว่าไหมลูก”

“โธ่! คุณแม่ขา ไปกลับแค่นี้เอง หนูขับไหวค่ะ”

“แม่ไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนั้น เอ่อ...หนูรู้แล้วใช่ไหมว่าเขาใช้โรงแรมของกวีเป็นสถานที่จัดงาน” คำบอกเล่าของมารดาทำให้พรรณดารานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แต่ครู่เดียวหญิงสาวก็ปั้นสีหน้าให้กลับมาปกติได้ดังเดิม พรรณดารายิ้มให้มารดาและยืนยันหนักแน่นเพื่อให้ท่านคลายกังวล

“จัดที่ไหนก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่คะ หนูไปได้ทุกที่อยู่แล้ว ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอนค่ะ”

“จ้ะ มีปัญหาก็ไม่มีปัญหา” แม้จะไม่ค่อยแน่ใจว่าลูกสาวจะไม่มีปัญหาใดๆ แต่แม่พราวก็ทำเพียงแค่เอื้อมมือไปแตะหลังมือลูกสาวเบาๆอย่างให้กำลังใจ

“แม่เชื่อว่าลูกแม่จะเป็นแขกที่สวยที่สุดในงาน เผลอๆอาจจะสวยกว่าเจ้าสาวด้วยซ้ำ”

“ของมันแน่อยู่แล้วค่ะคุณแม่” พรรณดารารับสมอ้างด้วยใบหน้าจริงจัง

สองแม่ลูกมองสบตากันยิ้มๆ ก่อนจะพากันหัวเราะคิกคักอย่างพอใจ แค่มองตาก็รู้ใจ เป็นลูกสาวแม่พราวต้องเชิด ต้องเลิศ ต้องสวยสยบทุกสถานการณ์

การปรากฏกายของร่างระหงในชุดราตรีสีน้ำเงินเข้มเรียกความสนใจจากผู้คนในงานแต่งหรูหราได้ไม่น้อย นานแล้วที่หญิงสาวไม่ได้ออกงานใหญ่ระดับจังหวัดแบบนี้ นานเท่าระยะเวลาที่เธอหอบลูกหนีสามีกลับไปอยู่ไร่ภูอิงฟ้า แต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับลูกแม่พราว เธอสวยสยบทุกสถานการณ์เหมือนที่ผู้เป็นแม่ว่าไว้เสมอ

พรรณดารายิ้มให้ผู้คนที่รู้จัก หญิงสาวทักทายพูดคุยตามมารยาทแต่ก็ยังไว้ตัวไม่พูดคุยสนิทสนมกับใครเป็นพิเศษ กะว่าอยู่พอให้เจ้าของงานเห็นหน้าก็จะแอบชิ่งหนีกลับบ้านก่อนงานเลิก

งานเลี้ยงฉลองสมรสเป็นงานเลี้ยงแบบบุฟเฟต์ พรรณดาราจึงเดินเลี่ยงไปยืนหลบอยู่มุมหนึ่งของงาน เมื่อบริกรเดินผ่าน หญิงสาวก็เรียกขอน้ำพั้นซ์สีสวยในแก้วทรงสูงมาถือไว้ และจิบเล็กน้อยพอเป็นพิธี

กวีจับจ้องอดีตเมียรักตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในงาน ไม่ใช่สิเธอยังเป็นทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคตเมียรักของเขาเพียงคนเดียว ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม ยังไงเขาก็จะยัดเยียดตำแหน่งนี้ให้ตลอดไป