“อายศ...เอมเปิดประตูไม่ออก...อายศช่วยเปิดจากด้านนอกหน่อยซีคะ”
พอได้ยินเสียงตอบกลับมายศวินก็รีบจับลูกบิดประตูและพยายามดันแต่ก็เปิดไม่ออก เขาลองใช้ความพยายามอีกครั้งปรากฎว่าลูกบิดคลายล็อค พอประตูเปิดออกเขาก็เข้าไปด้านในเป็นจังหวะเดียวกับที่เอมิกาเมื่อเห็นว่าเขาเข้าไปก็โผกอดเอาไว้แน่น
“อายศ...อายศช่วยเอมด้วย”
“เป็นอะไรน่ะเอม...ทำไมตัวสั่นแบบนี้ล่ะ”
“เอมกลัวที่แคบค่ะอายศ...เมื่อกี๊ตอนเปิดลูกบิดไม่ออกเอมเกือบจะตายให้ได้เลย เหมือนมันแคบ มันบีบเอมจนไปไหนไม่ได้”
“อย่าร้องซี...เออ...เหมือนเด็กเลยนะเราน่ะ”
ยศวินตบหลังเด็กในปกครองของเขาเบา ๆ ลืมไปว่าตอนนั้นทั้งสองยืนกอดกันแน่นในห้องลองเสื้อที่มันแคบอยู่แล้ว เขาเองก็กอดเอมิกาไว้แน่น เด็กสาวกลัวตัวสั่นเทาและกอดเขาไว้ สักครู่เหมือนว่าคุณหมอหนุ่มใหญ่นึกอะไรขึ้นได้แต่จะปล่อยเด็กสาวจากอ้อมแขนก็ทำไม่ได้เช่นกันเพราะหล่อนกอดเขาไว้แน่นทีเดียว ยศวินตบหลัง
