"หายไปไหนวะ"
เวหาเดินตามหาเพลินตาอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำหญิง ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แววตาเริ่มฉายแววไม่สบายใจ เดินวนอยู่หลายรอบแต่ก็ยังไม่เห็นคนเป็นน้องอยู่ใกล้บริเวณนี้เลย เธอบอกขอมาเข้าห้องน้ำ แต่ห้องน้ำหญิงในผับถูกแขวนป้ายกำลังทำความสะอาด แสงไฟในผับสลัว แสงวาบจากไฟดิสโก้ตัดกับเงามืด ยิ่งทำให้บรรยากาศดูชวนอึดอัดและสับสน เขาเดินตามหาเธอเกือบทุกซอกลืบ ตามหาแทบจะทุกมุมของผับ คนแน่นขนัดทำให้เขาต้องเบียดตัวฝ่าฝูงชนไปมา สีหน้าของเขาเริ่มเคร่งเครียดขึ้นทุกที
กดมือถือโทรออกหาเธอหลายสาย แต่คนเป็นน้องก็ไม่ยอมรับสายของเขาเลย มือข้างที่ถือโทรศัพท์เริ่มกำแน่น เหงื่อซึมเต็มฝ่ามือ หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล
"หรือจะกลับไปแล้ว ..แต่กลับทำไมไม่บอกกันก่อนวะ"
ได้แต่พูดกับตัวเองลึกๆในใจรู้สึกห่วงเพราะเพลินตาที่เขารู้จักเธอไม่เคยหายไปโดยไม่บอกกล่าวอะไรเลยแบบนี้ เวหายืนกดมือถือโทรออกอีกครั้ง ใบหน้าคมตึงเครียด
