วันหนึ่ง....
ฉันเลิกสนใจเพลิงแล้วหันไปโฟกัสที่ลูกแทน หลังจากเล่นจนหมดเวลาแล้วเขาก็พาลูกไปซื้อของซึ่งเขาซื้อเยอะมากจนเกินความจำเป็นไม่ว่าจะเป็นของเล่น ตุ๊กตา หรือเสื้อผ้า
"พอได้แล้วมั้ยมันเยอะเกินไป" ฉันเดินไปบอกเขาเมื่อเห็นเขากำลังเดินไปหยิบตุ๊กตาให้ลูกอีก คือลูกไม่ได้บอกว่าอยากได้ เขาถามว่าชอบมั้ยมั้ยพอลูกบอกว่าชอบเขาก็หยิบเลยทันทีโดยไม่สนว่าก่อนหน้านี้เขาซื้ออะไรไปแล้วบ้าง
"เรื่องของฉันน่า ฉันอยากซื้อให้ลูก"
"แต่คุณซื้อเยอะมากไปแล้วนะห้องฉันไม่มีที่เก็บหรอก" ฉันมองไปที่ถุงกระดาษหลายสิบถุงที่วางอยู่อย่างท้อใจ
"เดี๋ยวจะพาไปดูบ้านหลังใหม่ที่ฉันซื้อให้เธอกับลูกรับรองมีที่เก็บเหลือเฟือ"
"ไม่ต้องฉันไม่ต้องการ" ฉันรีบปฏิเสธทันทีเพราะฉันกับลูกไม่ได้ต้องการอะไรจากเขา
"แต่ฉันซื้อให้ลูกไม่ได้ซื้อให้เธอสักหน่อย" เมื่อเขาพูดมาแบบนี้ฉันก็เลยไม่พูดอะไรต่อถึงพูดไปก็ไม่มีประโยชน์
หลังจากซื้อของให
