วันหนึ่ง...
เวลาต่อมา...
ในขณะที่ฉันกำลังลากล้อเข็นเพื่อไปยังห้องพักอีกห้องเพื่อทำความสะอาดมิย่าที่มาจากไหนก็ไม่รู้จู่ๆ ก็เดินเข้ามากระชากผมฉันจากทางด้านหลังจนฉันล้มลงไปกองกับพื้น
"เธอมันร้ายมากวันหนึ่งเธอปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่ออยากได้เพลิงกลับไปเธอใช่ไหม!!!" ฉันรีบพยุงตัวลุกขึ้นยืนแล้วหันไปเป็นจังหวะที่มิย่ากำลังเงื้อมือจะตบฉัน ฉันไม่รอช้าตวัดมือเงื้อจนสุดแรงลงไปบนใบหน้าของมิย่าจนเธอล้มลงไปในสภาพเดียวกับฉันเมื่อครู่นี้
"โอ๊ย!!!"
"อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอนะมิย่า"
"เธอมันนังคนเนรคุณ เสียแรงที่พ่อฉันไปรับเธอมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเลี้ยงมาอย่างดีแต่ดูเธอตอบแทนบุญคุณของท่านสิเธอมันหน้าด้านกล้าแย่งคนรักของลูกสาวท่านเธอมันเลวมาก"
"ฉันเลวงั้นเหรอเธอเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าเธอคิดดูดีๆ และอีกอย่างพอฉันเป็นคนบอกเลิกเขาเอง"
"เหอะบอกเลิกงั้นเหรอ เธอรู้ไหมว่าตั้งแต่วันนั้นที่เธอไปหาเขาที
