วันหนึ่ง...
"เจอเธอทีไรก็ต้องได้เห็นเธอร้องไห้ทุกที เห้ออออ" เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมอง
"โซ่!!!" ฉันตกใจเมื่อเห็นโซ่ยืนอยู่ตรงหน้า กี่ปีแล้วที่ฉันไม่เจอเขาเลยแล้วเขามาที่นี่ได้ยังไง
"อื้มฉันเอง ว่าแต่สภาพเธอนี่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็เหมือนเดิมเลยนะไม่สวยยังไงก็ยังเป็นอย่างงั้นอยู่วันยังค่ำ55555"
"นายมาที่นี่ได้ยังไง"
"มาได้ไงไม่สำคัญแต่ฉันขอต่อว่าเธอหน่อยนะ เธอนี่แย่มากเลยนะที่อยู่ๆก็หายไปไปไหนก็ไม่บอกกันเลย เห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่าวะ"
"ฉันขอโทษนะ แต่ฉันจำเป็นจริงๆ"
"จำเป็นอะไรรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน"
"ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงฉันมากจนไม่ยอมไปเรียนต่อ"
"เพราะแบบนี้เธอก็เลยหนีฉันไป"
"อื้มมม" ฉันยอมรับเพราะฉันหนีเขามาจริงๆ
"เห้ออ พอเจอหน้าเธอฉันจะโกรธเธอก็โกรธไม่ลง ว่าแต่หลานฉันอยู่ไหนล่ะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย"
"เป็นผู้หญิงชื่อน้องวันใหม่ ตอนนี้อยู่ข้างในห้อง
