เพลิงกัลป์...
"ฮือออ เจ็บเอามันออกเถอะนะขอร้อง ฮึก ฮึก" ผมก้มมองคนใต้ร่างที่ตอนนี้ร้องขอทั้งน้ำตาบอกให้ผมหยุดเพราะเธอเจ็บ อย่าว่าแต่วันหนึ่งเลยผมแม่งก็เจ็บ แต่ไม่ได้เจ็บแบบที่เธอเจ็บหรอกนะ ผมเจ็บที่ใจมากกว่าเจ็บที่ทำให้เธอร้องไห้เจ็บที่พูดกับเธอเหมือนเธอไม่มีค่าอะไรเลย ผมแม่งไม่น่าไปพูดจาดูถูกเธอเลยจริงๆจากที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกจะพูดจาดีๆแต่พอเอาเข้าจริงผมแม่งก็เสือกปากหมาใส่เธอ
"เพลิงทำแรงไปเหรอ ขอโทษนะสัญญาว่าจะทำเบาๆ ไม่ให้เจ็บ" ผมบอกวันหนึ่งเสียงเบาและอ่อนโยนที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้เพราะถ้าให้ผมหยุดผมหยุดไม่ได้จริง
"ไม่เอา ฮือออ ไม่รักกันก็อย่าทำกันแบบนี้เลยนะขอร้อง ฮืออออ"
"ใครบอกไม่รัก" พอผมพูดคำนี้ออกไปวันหนึ่งก็เงียบแล้วจ้องหน้าผมเหมือนผมเป็นตัวประหลาด
"คือ....." ผมแม่งจะพูดยังไงดีวะเขินไปหมดพูดไม่ออก ผมไม่เคยรู้ว่าความรักคืออะไรจนกระทั่งวันนั้นเมื่อสี่ปีก่อน วันที่เธอมาหาผมที่
