วันหนึ่ง...
"เธอไปทำงานของเธอต่อได้ละส่วนลูก.....ของเธอกับไอ้โซ่ฉันจะช่วยดูแลให้เองเพราะถึงยังไงแกก็ได้ชื่อว่าเป็นหลานของฉันเป็นลูกของเพื่อนสนิทฉัน" ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขาพูดประชดยังไงก็ไม่รู้จนทำให้ฉันรู้สึกเป็นห่วงลูกว่าแกจะอยู่กับเขาได้ไหมเขาจะไม่แกล้งลูกของฉันใช่ไหมเพราะเขาไม่รู้ว่าเป็นลูกของเขา ฉันพยายามส่งสายตาบอกลูกว่าให้ออกไปกับฉันแต่ดูเหมือนแกจะกำลังมีความสุขกับการกินขนมตรงหน้าจนลืมฉันไปแล้ว
"คุณลุงขาา ขนมเค้กอันนี้เรียกว่าอารายค๊าาา"
"บลูเบอรี่ชีสเค้กครับ มันอร่อยใช่มั้ยครับ^^" เขาตอบลูกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมากๆ
"มันอร่อยมากๆเลยค่าาา^^"
"น้องไม่เคยกินเหรอครับ"
"ไม่เคยค่าาา" พอลูกพูดแบบนั้นเขาก็หันมองมาทางฉันทันที
"ทำไมไม่รู้จักซื้อขนมอร่อยๆให้ลูกกินบ้างเงินเดือนก็ตั้งเยอะ" เขามีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันแบบนี้
"ฉันให้ลูก..ของฉันกินแต่ของที่มีประโยชน์เท่านั้นค่ะ"
"แล้วขนมมันไม่ประโ
