แอ๊ด~
คนที่นอนรออยู่บนเตียงเด้งตัวลุกออกจากเตียงทันทีที่เห็นร่างบางในชุดผ้าซาตินสีดำเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดผมในมือ
ถ้าคิดที่จะทำให้มาร์ลินหายหน้าตึง เขาก็คงต้องทำอะไรสักอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวและจักจี้หัวใจ
เพราะเขาเชื่อว่าผู้หญิงทุกคนต้องแพ้ให้กับความอ่อนโยนของผู้ชายอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น…
หึ
ใบหน้าหล่อเหลายิ้มเจ้าเล่ห์ทันทีที่คิดแผนทำให้มาร์ลินหายโกรธได้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ยืนหันหลังขณะที่กำลังเช็ดผมอยู่หน้ากระจกบานใหญ่
“ให้ผมช่วยนะ" เสียงทุ้มกล่าวออกไปพร้อมกับแย่งผ้าขนหนูในมือเล็กมาเช็ดเอง แปลนเช็ดผมที่ยาวสลวยถึงกลางหลังของมาร์ลินอย่างเบามือ ขณะที่สายตาก็จ้องใบหน้าสวยที่สะท้อนผ่านกระจกตรงหน้าไปด้วย
"หอมจัง" คนตัวสูงว่าผมพร้อมกับก้มลงแตะปลายจมูกสูดดมกลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆ จากกลุ่มผมคนตัวเล็กเบาๆ ขณะที่มืออีกข้างที่ว่างอยู่ก็บีบหัวไหล่เล็กเบาๆ สร้างความรู้สึกบาง
