หลังจากที่พามาร์ลินขึ้นรถแล้วขับออกไปจากโรงพักได้สักพัก จู่ ๆ คนที่กำลังขับรถหน้านิ่งอย่างแปลนก็ตบไฟเลี้ยวจอดข้างทางอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ทำให้มาร์ลินที่นั่งอยู่ข้างๆ เกิดความสงสัยต้องหันไปมองเสี้ยวใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาของแปลนอย่างสงสัย
เธอกำลังสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ อีกฝ่ายถึงได้จอดรถกะทันหันแบบนี้แต่กลับนั่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไร แถมสีหน้าตอนนี้ก็นิ่งผิดปกติไปจากเดิมก่อนหน้านี้ด้วย ราวกับว่าคนข้างๆ เธอกำลังข่มอารมณ์ดิบเถื่อนที่กำลังจะปะทุออกมายังไงยังงั้น
แต่การที่เธอเอาแต่นั่งจ้องเสี้ยวใบหน้านั่นโดยที่ไม่เอ่ยปากถามออกไปมันก็เหมือนกำลังสร้างสงครามทางประสาทยังไงยังงั้นเช่นกัน
เหมือนเงียบเพื่อวัดความอดทนว่าใครจะปรี๊ดแตกต้องแหกปากถามก่อนว่าเป็นอะไร
ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ความอดทนไม่ค่อยสูงอย่างเธอต้องเป็นคนปริปากพูดก่อน!
“เป็นอะไรอะ อยู่ ๆ ก็จอดรถแล้วนั่งเงียบ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้อ
