“มาร์ลินกลับมาหรือยัง”
“คุณมาร์ลินยังไม่กลับมาเลยครับคุณแปลน” ทันทีที่ได้รับคำตอบว่าเจ้าของเพ้นท์เฮ้าส์ยังไม่กลับมา คนตัวสูงที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกก็ยกข้อมือตัวเองดูเวลาจากนาฬิการาคาแพงที่สวมไว้ทันที
ซึ่งเวลาที่สายตาราบเรียบมองเห็นบนข้อมือคือเที่ยงคืนสิบห้านาที เป็นเวลาที่เลยกำหนดว่าต้องให้มาร์ลินกลับมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์ไปแล้ว
เมื่อเห็นดังนั้นแล้วมุมปากร้ายก็ยกยิ้มเย้ยหยันพร้อมกับใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มอย่างข่มอารมณ์ไปด้วยที่มาร์ลินกล้าลองดีด้วยการขัดคำสั่งของเขาแบบนี้
“อยากโดนทำโทษก็ไม่บอกยัยตัวแสบ” เสียงทุ้มพึมพำออกไปขณะที่มือก็กดโทรศัพท์เตรียมโทรออกหาคนที่กล้าลองดีอย่างมาร์ลิน
ทว่ายังไม่ทันได้กดโทรออกจู่ ๆ โทรศัพท์เครื่องหรูในมือก็มีสายเรียกเข้าแทรกเข้ามาเสียก่อน
ครืดดดดด ครืดดดดด
‘โยธา’
คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยที่เห็นเพื่อนสนิทโทรมาในเวลานี้เพราะปกติแล้วคนที่รักสงบอย่างโยธาจะ
