Plan part
@บริษัท
"คุณแปลนครับ..."
"..."
"คุณแปลนครับ"
"..."
"คุณแปลนครับ!"
ผมสะดุ้งตัวโยนเลยหลังจากที่เลขาคนสนิทตะโกนเรียกชื่ออยู่ข้างหน้าโต๊ะทำงานเสียงดังลั่น ทำเอาสติสตางค์กระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศคนละทางไปหมด แต่ใดๆ คือ เลขาผมเขาจะตะโกนเรียกชื่อผมเสียงดังขนาดนั้นไปทำไมวะ นั่งห่างกันอยู่แค่นี้ หูแทบแตก
"มีอะไร จะตะโกนเรียกทำไมนั่งกันอยู่แค่นี้"
ผมว่าเลขาตัวเองสีหน้าเข้ม ก่อนจะวางโทรศัพท์ที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะข้างๆ ในเวลาต่อมา จากนั้นก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อยอีกครั้ง เพื่อที่จะได้คุยงานกับเลขาคนสนิทต่อ
"ผมอธิบายงานกับคุณแปลนไป แต่ผมเห็นคุณแปลนนั่งยิ้มให้โทรศัพท์อยู่ก็เลยเรียกสติให้ครับ" เฮอะ พูดกันตรงๆ แบบนี้เลยเหรอวะ จะว่าสติผมมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะมัวแต่มองโทรศัพท์ในมือสินะ
โอเค ผมยอมรับก็ได้ว่าผมเอาแต่จ้องหน้าจอโทรศัพท์ตอนเลขาเขาอธิบายเรื่องงานจริงๆ แล้วถ้าถามว่าในโท
