"พี่แปลนอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย"
"พี่ขอกินลินได้ไหมครับ" ผมยักคิ้วขึ้นกวนๆ ขึ้นหนึ่งทีตอนที่คนตัวเล็กตรงหน้าช้อนสายตาขึ้นจากเมนูที่ดูอยู่ขึ้นมามองหน้าผม
ผมเลยขยับตัวเข้าใกล้เธอแล้วใช้มือของตัวเองช้อนคางมนขึ้นเล็กน้อยแล้วสบสายตาสีน้ำตาลอ่อนอย่างเป็นประกายด้วยความคลั่งไคล้ในความสวยของแฟนตัวเอง
"พี่ว่าอาหารตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยจำเป็นสำหรับพี่แล้วละ" ผมว่าขึ้นขณะที่ยังคงนั่งสบตามาร์ลิน
เอาจริงๆ ความรู้สึกของผมตอนนี้มันบอกอย่างนั้นจริงๆ อาหารเที่ยงวันนี้มันไม่ได้จำเป็นต่อกระเพาะอาหารของผมแล้วละ เพราะมีอาหารใจที่อยู่ตรงหน้าที่ต้องการมากกว่า อยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวจังเลยว่ะแม่สาวน้อยของผม
"ลินว่าพี่หยุดเล่นก่อน แล้วสั่งอาหารดีกว่าไหมคะ ลินหิวแล้ว" มือเล็กปัดนิ้วมือของผมที่จับคางเธอไว้ออก ก่อนจะก้มลงสนใจเมนูอาหารตรงหน้าตัวเองต่อ
เมื่อได้อาหารที่อยากกินแล้วเธอก็จั
