คืนที่เปลี่ยวเหงา
543 คำ
หลังจากที่เช็ดเนื้อเช็ดตัวคนไข้เสร็จ เธอก็เดินออกจากห้องนี้ไปเข้าห้องอื่นต่อ วัน ๆ ทำแต่งานจนไม่มีเวลาจะไปหาแฟนที่ไหนเลย นี่ถ้าจะเอาผู้ป่วยเป็นผัว คงจะได้ไปหลายคนแล้ว...เธอคิดขำ ๆ
“ฟ้าจ๋า...มาอยู่นี่เอง ฉันตามหาเธอซะทั่วโรงพยาบาลเลยนะ”
อรอนงค์ เพื่อนสาวส่งเสียงทักทายมาแต่ไกล
“มีอะไรเหรอจ๊ะ..อร ฉันเพิ่งเช็ดตัวคุณลุงห้องโน้นเสร็จพอดีเลย อย่าบอกนะว่าจะชวนฉันไปเที่ยวอีก คราวนี้คงต้องขอตัวนะ เพราะฉันไม่อยากจะไปเป็นก้างขวางคอใคร”
เธอทำหน้ามุ่ย ๆ ใส่เพื่อน เพราะคราวก่อนเจ้าหล่อนเล่นชวนรุ่งฟ้าไปนั่งแหง่วดูตัวเองกับแฟนหนุ่มหวานใส่กัน
“เปล่าหรอกจ้า ฉันแค่อยากจะแลกเวรกับเธอน่ะ”
“อ๋อ...ได้ซิ วันไหนล่ะ ว่ามาเลย คราวที่แล้วฉันยังไม่ได้ขอบคุณเธอเลย ที่ช่วยอยู่เวรแทนฉันน่ะ”
“งั้น...ครั้งนี้ก็ถือว่าอยู่เวรคืนให้ฉันแล้วกันนะ”
เพื่อนสาวรีบพูดสวนขึ้นมา
“มีนัดกับแฟนอีกล่ะซิ แหม...หวานกันจริงนะ ตอนคริสต์มาสก็เพิ่งจะแลกของขวัญกันไปทั้งคืน เสียงนี้ดังเชียว ฉันไม่น่าไปนอนห้องเดียวกันเธอเลย ใจก็อยากจะแอบดูนะ แต่กลัวเพื่อนจะอายน่ะ เลยแอบฟังอย่างเดียว ฮิ ๆ”
รุ่งฟ้าพูดแซวไปก็หน้าแดงไป เพราะเสียงเพื่อนสาวและแฟนหนุ่มของเธอที่ครวญครางระหว่างเล่นบทรัก ยังวนเวียนในหัวเธออยู่เลย
“ห๊า!...คืนงานปาร์ตี้ที่บ้านฉัน เธอไม่ได้เมาหรอกเหรอ?”
เพื่อนสาวทำหน้าตกใจ ก่อนจะแสดงอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
“ปล่าวย่ะ แค่มึนๆ แล้วก็ได้ยินเสียง อ้า ๆ โอ้ว ๆ ชัดแจ๋วจนฉันแทบจะเสร็จตามไปเลยหละ นี่แค่คิดแล้วก็สยิวไปด้วยเลย...ฮ่า ๆ”
รุ่งฟ้ากลั้วหัวเราะเล็ก ๆ แสร้งทำเป็นขำ แต่ในหัวใจกลับรู้สึกกระสันซ่านร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพียงแค่พยายามเก็บอาการเอาไว้
“อุ๊ย...น่าอายจังเลย ก็ตอนนั้นอารมณ์มันพาไปน่ะ หยุดไม่อยู่จริง ๆ โทษทีนะฟ้า”
“เอาน่า...ไม่ต้องอายหรอก เรามันเพื่อนกัน ว่าแต่…เธอจะลาวันไหนล่ะ”
“ก็…วันที่สามสิบเอ็ดสิ้นเดือนสิ้นปีน่ะแหละ เธอคงไม่ได้ไปไหนใช่มั้ยฟ้า…ฝากด้วยนะคุณเพื่อน แล้วจะซื้อหนมมาไถ่คืนนะ…แต่ตอนนี้ฉันต้องไปเตรียมห้องผ่าตัดก่อนแล้วล่ะ ไว้คุยกันนะจ๊ะ”
“อ้าว! แหม…ยัยอรรีบไปเชียวนะยะ”
อรอนงค์พูดจบเธอก็รีบเดินเลี่ยงไป เหมือนไม่อยากจะให้รุ่งฟ้าถามอะไรมากมาย เพราะกลัวว่าเพื่อนคนสวยจะไม่ยอมแลกเวรในวันเคาท์ดาวน์ให้
แต่ถึงยังไงรุ่งฟ้าก็คงต้องรับปากเพื่อนไปโดยปริยายอยู่แล้วล่ะ เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีแพลนอะไรในคืนนั้นเหมือนคนอื่น ๆ เขาหรอก
- ผู้เขียน
