ระหว่างที่สามสาวกำลังดื่มกันอย่างออกรส โทรศัพท์ของมุกดาก็มีสายโทรเข้า ใบหน้าสวยยิ้มจาง จนเจ้าเอยกับแพรไหมเบ้หน้ามองกันด้วยความหมั่นไส้ แต่แล้วรอยยิ้มสวยก็หุบลงเมื่อหน้าจอแสดงชื่อของคนที่โทรเข้ามา
“ทำไม่รับ” เจ้าเอยเอ่ยถามเมื่อมุกดาคว่ำหน้าจอโทรศัทพ์ลงและปล่อยให้มันสั่นอยู่อย่างนั้น
“คิวนะ”
“แต่ฉันว่าแกรับหน่อยเถอะ” สีหน้าของคนบอกดูลุกลี้ลุกลน ขยับตาให้มุกดาหันกลับไปมองข้างหลัง
“คิว?”
ร่างสูงของนักศึกษาแพทย์ลดโทรศัพท์ลงจากหู ส่งยิ้มที่เหมือนกระตุกยิ้มมุมปากให้กับมุกดา ที่หันมามอง
“นั่งก่อนสิ”
เจ้าเอยบอกพี่ชายของน้องรหัสที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี สละที่นั่งข้างมุกดาให้ว่าที่คุณหมอแล้วย้ายมานั่งฝั่งแพรไหมแทน
“คะ…คิวมาเที่ยวเหรอ”
มุกดาถามเสียงตะกุกตะกัก ไม่กล้าสบตาคณินตรงๆเหมือนคนกำลังหนีความผิด
“อื้อ มากินเลี้ยงวันเกิดเพื่อนนะ”
เพื่อนสนิทที่เรียนคนละสาขาจองโต๊ะที่อยู่ชั้นบนเอาไว
