เขายอมมาหาหมอตามที่มุกดาร้องขอ โชคดีที่กระดูกไม่แตกหรือหักมีเพียงบาดแผลที่เกิดจากภายนอกเท่านั้น
ระหว่างที่รอเวธัสทำแผลมุกดาก็โทรกลับไปหาเจ้าเอยที่โทรเข้ามาหลายสายพร้อมข้อความเป็นห่วง บอกเพื่อนไปว่าเธอสบายดีและฝากขอโทษคณินสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น
“เจ็บไหม” มุกดาเอ่ยถามคนที่นั่งเงียบมาตลอดทาง มือข้างขวาของเวธัสถูกพันด้วยผ้าพันแผลสีขาว
ภายในห้องโดยสารยังคงความเงียบ จนกระทั่งออดี้คันงามเลี้ยวกลับเข้ามายังคอนโดขนาดใหญ่ โดยมีมุกดาเป็นคนอาสาขับแทนเจ้าของรถที่มือเจ็บ
มุกดาเดินตามแผ่นหลังกว้างที่เดินนำขึ้นไปจนถึงหน้าห้อง ร่างสูงของแฟนเก่าค่อยๆหยุดขาที่กำลังเดิน และยืนหันหลังให้เธอนิ่งๆ
“ถ้ามุกอยากกลับ ก็ขับรถพี่กลับก็ได้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ให้คนไปเอา”
ประโยคแรกหลังจากที่เงียบมาเกือบสองชั่วโมงบอกกับมุกดา น้ำเสียงของเขาอ่อนลงไม่มีแววเดือดดาลเหมือนก่อนหน้านี้
“แต่พี่มือเจ็บ จะอยู่คนเดียวได้ย
