เมื่อหมอทหารได้เห็นจ้าวเหยียนต่างก็ดีใจเหมือนเห็นเทพธิดา แม้นางจะสอนพวกเขาอย่างเต็มที่ แต่เวลาเพียงสองเดือนย่อมไม่พอ เมื่อมีนางอยู่ด้วยความกังวลทั้งหมดก็หายไป
ชินอ๋องกำชับให้หมอทหารดูแลจ้าวเหยียนให้ดี และอย่าให้นางได้รับบาดเจ็บ เขาจึงเดินกลับไปที่กระโจมเพื่อเข้าร่วมหารือแนวทางการรบต่อไป
เว่ยหยางเมื่อเสร็จเรื่องต่างๆ ก็ปลีกตัวเพื่อไปเขียนจดหมายหาจือลู่ และบอกนางเรื่องพระชายาด้วย เว่ยหยางยังไปหาจ้าวเหยียนมาจะฝากจดหมายกลับไปที่ตำหนักหรือไม่ นางจึงได้เขียนว่านางสบายดี มิให้บุตรทั้งสองเป็นห่วง
ในช่วงแรกที่ยังไม่มีการรบจ้าวเหยียนเพียงสอนหมอจ่ายยาลดไข้ ยาแก้ปวดหรือโรคง่ายๆ นางยังให้ชินอ๋องบอกทหารให้ต้มน้ำก่อนดื่มด้วย เพื่อลดอาการป่วยไข้ของกองทัพ นับว่าวิธีของนางได้ผลดีขึ้น
จ้าวเหยียนเดินกลับมาที่กระโจมเพื่อร่วมทานมื้อกลางวันกับชินอ๋องก็พบกับทหารสองนายที่ทำตัวแปลก เมื่อนางเดินเข้าไปไกล ทหารทั้
