ผ่านมาสิบวันจึงได้ถึงที่ตั้งค่ายที่ติดกับชายแดนระหว่างแคว้นหนานและแคว้นฉี จ้าวเหยียนนางก็แทบสิ้นเรี่ยวแรงเพราะการเดินทางที่ยากลำบาก พานเยว่ที่ผ่านความลำบากเช่นนี้มาแล้วก็ยังมีสีหน้าที่อ่อนเพลีย
เมื่อมาถึงแล้วยังต้องรีบตั้งค่ายและขนของเพื่อนำไปเก็บให้เรียบร้อย ระหว่างที่นางขนของจ้าวเหยียนที่หมดเรี่ยวแรงก็ล้มลงกับพื้น พานเยว่รีบเข้าไปประคองนาง
"เกิดอันใดขึ้น" เสียงตวาดด้านหลังทำให้ทั้งคู่แผ่นหลังสั่นสะท้าน เพราะทั้งคู่ย่อมต้องจดจำเสียงของชินอ๋องได้ดี
"ไปตรวจดูมีสิ่งใดเสียหายหรือไม่" เขาสั่งให้ทหารไปตรวจหีบที่จ้าวเหยียนทำหล่น ก่อนจะเดินมาหยุดที่ด้านหลังของนาง
"เหตุใดถึงไม่ระวัง ทหารในค่ายของเปิ่นหวางอ่อนแอเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด" เสียงเหยียบเย็นทำให้คนที่เห็นเหตุการณ์อดหวาดกลัวมิได้
"ลุกขึ้นประเดี๋ยวนี้" ทั้งสองคนสะดุ้งเฮือก พานเยว่ประคองจ้าวเหยียนลุกขึ้น
จ้าวเหยียนนางได้แต่ก้มหน้าไม่กล้า
