ตอนที่ 3 ไม่ชอบ คนแก่
1404 คำ
“วันนี้มึงกินยาลืมเขย่าขวดเหรอ? ไหนเมื่อกี้บอกจะจัดสาวโต๊ะนั้นไง แล้วทำไมถึงปฏิเสธ?” เพทายเอ่ยถามคามินอย่างสงสัย หลังจากที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้เดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง
“กูก็แค่…เปลี่ยนใจ” เปลี่ยนใจทั้งๆที่เมื่อกี้เขาเกือบจะให้เบอร์ไป ถ้าไม่ติดตรงที่เผลอไปสบตากับใครบางคน
“คนอย่างมึงเนี่ยนะจะเปลี่ยนใจ กูว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ไหนพูดมา”
“ไม่มี นั่นๆน้องอลิซโทรหามึงแล้ว รีบๆรับสายเลย” คามินรีบชี้ไปที่โทรศัพท์เครื่องหรูราคาแพง ที่วางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งพอเพทายเห็นเขาก็รีบกดรับสายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขอตัวออกไปคุยกับแฟนสุดที่รักด้านนอก ทิ้งให้คามินนั่งใจเต้นแรงอยู่เพียงลำพัง
ด้านนับดาว
“เป็นไง ได้เบอร์มาไหม?”
“ไม่ได้อะ พี่เขาบอกว่าโทรศัพท์เขาพัง”
“โทรศัพท์พังเหรอ ฉันว่าไม่น่าจะใช่นะ ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเราขึ้นมา ฉันยังเห็นเขาคุยโทรศัพท์อยู่เลย”
“หรือว่าเขาไม่อยากให้”
“ก็อาจจะเป็นไปได้นะ แต่ว่าเสือที่ชอบกินเนื้อแบบพี่คามิน ปกติจะไม่ปฏิเสธนี่นา ล่าสุดฉันก็เพิ่งได้ยินมาว่ายัยน้ำค้างเพิ่งจะได้ขึ้นเตียงกับพี่เขาไป”
“น้ำค้างที่เรียนคณะเดียวกับมึงอะนะ”
“ใช่ แล้วมันก็บอกอีกด้วยว่า เกือบตาย จุกจนเกือบตาย”
“เชี่ย กูอยากจุกบ้าง หรือว่ารอให้พี่เขาเมากว่านี้ดีไหม ฮือออ คนนี้กูอยากได้”
ประโยคสนทนาของกลุ่มหญิงสาวที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆกับฉัน มันทำให้หูฉันผึ่งขึ้นมา จะอยากได้อะไรกันขนาดนั้นวะ ก็แค่ผู้ชายคนเดียวเอง
ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะทั้งหล่อ ทั้งฮอตมากก็ตาม ฉันคิดว่าพี่คามินต้องฮอตมากแน่ๆ ฟังจากที่ผู้หญิงพวกนี้พูดเมื่อกี้
แล้วนี่มันจะบังเอิญไปไหม ทำไมฉันจะต้องมาเจอพี่เขาที่นี่ด้วยก็ไม่รู้ แล้วเมื่อกี้ก็เผลอไปสบตากับเขาอีก
“นับดาว นิ่งทำไมอะ ทำไมไม่ดื่มวะ?” เสียงยัยกุ๊กไก่เรียกสติของฉันให้กลับคืนมา หลังจากที่เอาแต่คิดเรื่องพี่คามินเมื่อกี้
“เปล่านิ่ง ฉันก็แค่ชอบเพลงนี้ เลยตั้งใจฟังเป็นพิเศษ”
“เหรอ ฉันรู้นะว่าแกฟังอะไร นี่ก็ลืมบอกไปว่าผับนี้เป็นผับของพี่....คามิน” ชื่อของผู้ชายที่อยู่ในบทสนทนาของพวกผู้หญิงเมื่อกี้ มันกำลังดังก้องอยู่ในหูของฉัน หลังจากที่ยัยกุ๊กไก่ มันกระซิบบอกฉันตอนนี้
ขวับ!!
ฉันรีบหันหน้าไปมองมันทันที เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่มันพูดมาเมื่อกี้คือความจริง
คือไม่ต้องสงสัยว่ายัยกุ๊กไก่รู้จักพี่คามินได้ไง นั่นก็เพราะหลังจากที่ฉันถูกพี่เขาปฏิเสธไปเมื่อตอนนั้น ฉันก็โทรไปร้องห่มร้องไห้กับมัน ที่สำคัญตระกูลของพี่คามินนั้นยังติดอันดับหนึ่งในสิบมหาเศรษฐีของประเทศด้วย มีใครบ้างที่จะไม่รู้จัก
“ที่นี่เป็นผับของเขางั้นเหรอ?” เรื่องนี้ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย เพราะตั้งแต่ย้ายไปอยู่ที่อเมริกา ฉันก็ไม่เคยติดต่อพี่เขาอีกเลย อาจเป็นเพราะตอนนั้นฉันโกรธพี่เขามากก็ได้ที่โดนปฏิเสธ
แต่เรื่องที่เขาปฏิเสธเพราะฉันเด็ก ฉันก็พอเข้าใจ แต่เขามาว่าฉันอ้วนแล้วก็ดำนี่สิ แม่อยากจะกระโดดถีบปากฉิบหายเลย
“ช่ายยย ผู้หญิงส่วนมากที่มาเที่ยวที่นี่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอยากขึ้นเตียงกับพี่เขานี่แหละ แกรู้ไหมว่าพี่คามินถูกสาวๆโหวต ว่าอยากขึ้นเตียงด้วยมากที่สุด”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“อืม แกดูบนชั้นวีไอพีดิ มีแต่สาวๆ แทบไม่มีผู้ชายเลย คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าเพราะอะไร อีกอย่างพี่คามินก็นั่งดื่มโต๊ะเดิมเป็นประจำแทบจะทุกวัน” ฉันมองไปรอบๆที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่ตอนนี้ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าบนชั้นวีไอพีนี้มีแต่ผู้หญิงจริงๆ ผู้ชายแทบจะไม่มีเลย จะมีก็แต่พี่คามินกับเพื่อนของเขาที่นั่งดื่มกันสองคนตรงโต๊ะนั้นแหละ
“แล้วปกติแกมาเที่ยวที่นี่บ่อยไหม?”
“ก็บ่อยอยู่นะ แต่ส่วนมากฉันไม่ขึ้นมานั่งบนนี้นะ จะนั่งดื่มตรงโซนด้านล่างมากกว่า แต่ว่าวันนี้เป็นวันศุกร์ โต๊ะมันก็เลยเต็มไวไง อย่างบนนี้ถ้ายัยเจนนี่ไม่จัดการให้ เราก็คงจะไม่ได้นั่ง”
“แล้วไม่ชวนเพื่อนแกมานั่งด้วยอะ”
“มันบอกว่าวันนี้ลูกค้าที่โซนชั้นใต้ดินเยอะมาก ปลีกตัวมาไม่ได้”
“ที่นี่มีโซนใต้ดินด้วยงั้นเหรอ?”
“อ่า เป็นโซนห้องคาราโอเกะกับโซนห้องพักที่ฉันบอกแกไง” อ่อ ถึงว่าตอนเข้ามาเมื่อกี้ฉันก็งงว่าห้องพักที่ยัยกุ๊กไก่บอกมันอยู่ตรงไหน ที่แท้ก็อยู่ชั้นใต้ดินนี่เอง
ฉันนั่งดื่มนั่งคุยกับยัยกุ๊กไก่อยู่สักพัก ก่อนจะขอตัวเดินมาเข้าห้องน้ำ และในขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองนั้น จู่ๆเสียงอันคุ้นเคยก็ดังขึ้นมา
“ออกมาเที่ยวแบบนี้ น้านภาไม่ว่าเหรอครับ” ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นเสียงใคร เพราะคนที่จะรู้จักชื่อแม่ฉันได้ ต้องเป็นคนที่สนิทเท่านั้น
“จะว่าทำไมคะ ฉันไม่ใช่เด็กอายุสิบสี่สิบห้านะ โตพอที่จะเที่ยวแบบนี้ได้แล้ว”
“อ่อ ผมก็ลืมไปว่าตอนนี้คุณนับดาวโตเป็นสาวแล้ว ที่สำคัญยังสวยมากๆซะด้วย” สรรพนามที่เขาใช้เรียกฉันเมื่อกี้มันต่างจากที่คุยกับเขาก่อนหน้านี้เลย นี่คงไม่ได้กำลังประชดฉันหรอกใช่ไหม แล้วไอ้สายตากรุ้มกริ่มที่ใช้มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าตอนนี้มันหมายความว่าไง
“ขอบคุณที่ชมนะคะ แต่ฉันรู้ตัวดีว่าฉันเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ”
“แล้วคนสวยแบบคุณนี่มีแฟนหรือยังครับ?” นี่เขาเมาหรือเปล่าวะ ทำไมจู่ๆมาถามคำถามแบบนี้
“ที่ถามนี่จะจีบเหรอคะ หรือยังไง?”
“แล้วถ้าจะจีบจริงๆ จะได้ไหม?”
ทั้งๆที่คิดว่าจะแกล้งถามคนตรงหน้า แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำให้ฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยให้ตาย
ไม่ได้สิ แกจะมาใจเต้นแบบนี้ไม่ได้นะยัยนับดาว ตั้งสติเข้าไว้ และก่อนที่หัวใจดวงน้อยๆของฉันมันจะระเบิดตัวเองตาย ฉันก็ตัดสินใจพูดประโยคนี้ออกไป
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าฉันไม่ชอบ....คนแก่”
คนตรงหน้าถึงกับหัวคิ้วชนกัน แต่ใครจะสนกันล่ะ ตอนนั้นฉันสารภาพรักกับเขา เขายังว่าฉันอ้วนดำได้เลย
“…………”
“ยังไงก็ขอตัวก่อนนะคะ พอดีเพื่อนรออยู่” พูดจบฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ก่อนที่จะเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นแรงมากกว่าเดิม
ด้านคามิน
สายตาคมเอาแต่มองตามแผ่นหลังของร่างบางที่กำลังเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าอย่างไม่ปิดบัง
เขาไม่คิดว่าการที่ตัวเองพูดหยอกหญิงสาวไปเมื่อกี้นั้น จะโดนตอกกลับมาซะจนหน้าชา
แล้วก็ไม่คิดว่าเธอจะหลอกด่าเขาว่าแก่เป็นรอบที่สองของวัน นับตั้งแต่ที่เจอกันเมื่อตอนเย็นที่บ้านของเขา
“แสบดีเหมือนกัน”
ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะในลำคอ ก่อนจะส่ายหัวไปมาเบาๆ เขายอมรับตรงๆเลยว่าตัวเองชอบนับดาวตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น ชอบจนต้องขอเบอร์โทรศัพท์เธอจากคนเป็นแม่อย่างวิเวียน
และยิ่งเธอต่อต้านเขาแบบนี้
เขาก็.....ยิ่งชอบ!!
- ผู้เขียน
