หลายชั่วโมงต่อมา
@คอนโด 20.45 น.
“พี่คามิน เมื่อไหร่พี่จะคืนโทรศัพท์ให้นับดาวสักทีคะ” ฉันหันไปถามคนที่เอาแต่นั่งดูหนังอยู่บนโซฟากลางห้องของฉันอย่างสบายอกสบายใจ
เพราะตั้งแต่ที่โทรศัพท์ของฉันตกไปอยู่ในมือของเขาเมื่อตอนบ่าย จนตอนนี้จะสามทุ่มอยู่แล้วเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะคืน
“เอาเครื่องพี่ไปเลยครับ แลกกันใช้” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะยื่นโทรศัพท์ของเขามาให้ฉันแทน
แลกกันใช้งั้นเหรอ แลกทำไม?
“ทำไมต้องแลกกันใช้ด้วยคะ?”
“เราจะได้รู้ไงว่าพี่ไม่ได้คุยกับผู้หญิงคนอื่น”
“นั่นมันก็เรื่องของพี่สิคะ ทำไมนับดาวจะต้องรู้ด้วย” ถึงปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ในใจของฉันมันกลับรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก มันอาจจะดีใจตั้งแต่ที่รู้ผลตรวจเมื่อตอนบ่ายแล้วก็ได้
สรุปคือเด็กในท้องของเจนนี่ไม่ใช่ลูกของพี่คามินจริงๆ
“เพราะพี่ก็จะไม่ยอมให้น้องคุยกับผู้ชายคนอื่นเหมือนกันไง”
“พี่อย่าลืมนะคะ ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ไม่ได
