ยี่สิบนาทีต่อมา
“เฮ้อ…..” ไม่รู้ว่าฉันถอนหายใจอยู่กับที่ด้วยความเบื่อหน่ายมานานแค่ไหนแล้ว ตั้งแต่พี่คามินออกจากห้องไปพร้อมกับโทรศัพท์ของฉัน ฉันก็ได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง
นี่พี่คามินจะไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันจริงๆสินะ
แกร๊ก!! แอดดด!!
“นับดาว ไปดื่มกับพวกพี่ไหม?”
ฉันหันไปมองทางประตูห้องนอนที่ตอนนี้มีร่างหนาที่แสนคุ้นเคยยืนอยู่ตรงนั้น ก่อนที่เขาจะเดินตรงเข้ามาหาฉันที่ยังคงนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง
“พวกพี่ดื่มเหล้ากันเหรอคะ?”
“ครับ น้องอยากไปดื่มด้วยกันไหม?”
พรึ่บ!!
สิ้นเสียงพี่คามินฉันก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับพยักหน้าเป็นคำตอบ เพราะถ้าจะให้ฉันนอนเฉยๆอยู่ที่ห้องแบบนี้ สู้ไปนั่งดื่มกับพวกพี่เขาดีกว่า อีกอย่างฉันก็รู้วิธีที่จะเอาโทรศัพท์ของตัวเองคืนมาแล้วด้วย หึ
“งั้นขอนับดาวเปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวตามไป” ฉันว่าพลางเดินไปยังห้องแต่งตัว ก่อนจะรีบเปลี่ยนจากชุ
