หลายชั่วโมงต่อมา 19.30 น.
“นับดาว เดี๋ยวคืนนี้พี่จะเข้าไปดูร้านแป๊บนึงนะครับ เราอยากไปกับพี่ไหม?”
“ไม่ไปค่ะ” ฉันรีบตอบปฏิเสธพี่คามินอย่างไว เพราะฉันไม่อยากไปไหน อยากจะนอนโง่ๆอยู่ที่ห้องแค่นั้น ที่สำคัญช่วงล่างของฉันยังคงระบมไม่หาย จะเดินแต่ละก้าวยังคิดแล้วคิดอีกเลย
“งั้นพี่จะรีบไปรีบกลับ โอเคไหมครับ”
“ก็แล้วแต่พี่สิคะ จะมาบอกนับดาวทำไม”
“ไม่ให้บอกเมีย แล้วจะให้พี่ไปบอกใคร หืม”
“พี่คามิน หยุดพูดคำว่าผัวๆเมียๆสักทีได้ไหมคะ ไม่อายบ้างหรือไง”
นี่เขาพูดคำพวกนี้จะเป็นสิบๆรอบแล้วนะวันนี้ พูดซะจนฉันขนลุกไปหมดทั้งตัว
“อายทำไม ไม่เห็นต้องอาย อีกอย่างเราสองคนก็เป็นผัว…”
“ถ้าพี่ยังไม่เลิกพูดแบบนี้ นับดาวจะไม่พูดกับพี่แล้วนะ” ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฉันก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน ไอ้เรื่องชอบพูดทำให้ฉันอายนี่เรื่องถนัดเขาจริงๆสินะ
“โอเค ไม่พูดก็ไม่พูดครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ”
“ก็ไปสิคะ นับดาวไม่ได้ล่
