“แม่ขอโทษนะที่ทำให้ครอบครัวของเราไม่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆ แต่แม่สัญญาอีกไม่นานพ่อของลูกจะกลับมาหาหนูอย่างแน่นอน” เธอให้คำมั่นด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้นปลอบโยนลูกชายไม่ให้เขาน้อยเนื้อต่ำใจต่อบิดาผู้ให้กำเนิดไปมากกว่านี้
“แม่ครับ ผมทำให้แม่เสียใจใช่มั้ย” ใบหน้าเด็กชายสลดแววตาที่เคยสุขใสคู่นั้นหม่นหมองลง เมื่อเห็นมารดาเสียใจก่อนจะยกมือเล็กนุ่มนิ่มขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้าให้กับเธออย่างรู้สึกผิด
“ไม่เลยจ้ะ แม่แค่ดีใจต่างหากที่ลูกคิดถึงพ่อ พ่อของลูกเขากำลังทำงานหนักเพื่อพวกเราสองคนนะรู้มั้ย หนูทนรออีกหน่อยอีกไม่นานพ่อก็จะกลับมาหาพวกเราแล้วนะ”
หญิงสาวรีบยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าจนแห้งเหือดก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เพื่อให้ลูกชายเห็นว่าเธอนั้นมีความสุขมากแค่ไหน ทั้งที่จริงแล้วในใจไม่รู้เลยว่าควรจะอธิบายให้ลูกเข้าใจอย่างไรดี
แม้แต่ตัวของเธอเองก็บอกไม่ได้เช่นกันว่าเมื่อไหร่พ่อของลูกจะกลับมา นี
