หลังผ่านศึกหนักมาทั้งสองก็นอนหลับสลบไสลอยู่ด้วยกันบนเตียง
พาฝันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก พรุ่งนี้เธอมีเรียนแต่เช้า เธออยากกลับไปนอนห้องตัวเองจะได้ตั้งนาฬิกาปลุก หญิงสาวค่อยๆ เอาร่างกายออกมาจากอ้อมกอดคนตัวใหญ่แต่ยังไม่ทันจะลุกออกจากเตียงเธอก็ถูกดึงรั้งไว้
“จะไปไหน?” เขาถามทั้งที่ยังหลับตา
“ฉันจะกลับไปนอนที่ห้อง พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นแต่เช้า ฉันไม่อยากกวนนาย”
“นอนนี่แหละ ฉันจะได้ตื่นเช้าด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง”
“ไม่เป็นไร ฉันไปเช้ามากเลยนะ”
“ชอบดื้อเหรอ” คาร์เตอร์ลืมตาขึ้นมองเธอ
ในห้องตอนนี้มีเพียงแสงไฟสีส้มจากโคมไฟข้างหัวเตียงให้แสงสว่าง
“คาร์เตอร์…”
“อะไร”
“ฉันรู้นะว่าฉันไม่ได้อยู่ในจุดที่จะขออะไรนายได้ แต่การที่นายอยู่ๆ ก็ดี อยู่ๆ ก็ไม่พอใจ ฉันทำตัวไม่ถูกจริงๆ นะ”
“อีกอย่าง ฉันกลัวว่าถ้านายโกรธแล้ว นายจะไม่หายโกรธ ถ้านายไม่หายฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงนะ” เธอทำตาใสซื่อใส่
“ฉันโกรธเธอได้
