“นั่นรถคาร์เตอร์เหรอฝัน?” พริมพาถามขึ้นขณะจัดของบนเชลฟ์ สายตาของเธอหันไปเห็นโรลส์รอยซ์คันหรูจอดอยู่อีกฝั่งของถนน
“ใช่…เอ่อคือว่า เราดีกันแล้ว” พาฝันหันไปยิ้มแห้งให้พริมพา
“จริงเหรอ แล้วแบบว่า คบกันไหม” พริมพาถามตาลุกวาว
“ไม่ไม่ ไม่ได้คบกัน” พาฝันรีบปฏิเสธ
“แล้ว เป็นอะไรกันเหรอ” พริมถามต่อ
“ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันพริม คือเพิ่งดีกันได้สองวันเอง ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องอะไรพวกนี้”
“พริมขอโทษที่ถามซอกแซกนะฝัน พริมแค่เผือกเฉยๆ มันเรื่องส่วนตัวเนอะ” พริมรู้สึกผิดที่ยุ่งเรื่องส่วนตัวเพื่อนมากไปหน่อย
“ไม่เป็นไรเลยพริม ฝันไม่ได้คิดมาก ฝันเข้าใจสถานการณ์ดี อ้อพริม เดี๋ยวฝันมานะ ฝันขอแอบไปโทรหาพ่อก่อนนะ”
“จ้ะ เดี๋ยวพริมดูต้นทางให้”
พาฝันเดินไปหลังร้านแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาผู้เป็นพ่อ
(ฝัน ว่าไงลูก)
“ค่ะพ่อ พ่อเป็นยังไงบ้างคะ ขับรถเหนื่อยไหม”
(ไม่เหนื่อยลูก สบายมาก พรุ่งนี้พ่อก็กลับแล้วนะ ฝั
