“คาร์เตอร์ ตื่นได้แล้ว ฉันมีเรียนเช้า เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”
“ฉันไม่มีชุดใส่ เราขาดเรียนได้ไหม?” คาร์เตอร์พูดทั้งๆ ที่ยังนอนหลับตาบนเตียง
“ฉันโทรไปบอกป้าจิตรแล้ว คนขับรถของนายเอาชุดมาให้ตั้งแต่ตีห้าแล้ว” พาฝันพูดขณะพยายามปลุกเขาให้ตื่น
“เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวพ่อมาเห็นนาย”
“เห็นแล้วจะทำไม?” เขาลืมตาขึ้นมามองหน้าเธอ
“พ่อที่ไหนจะโอเคถ้าเห็นผู้ชายมานอนกับลูกสาวตัวเองถึงบ้าน” พาฝันขมวดคิ้วใส่
“เมื่อก่อนเธอก็ไปนอนที่บ้านฉัน พ่อเธอไม่เห็นว่าอะไร"
“นั่นมันก่อนที่เราจะแยกทางกัน”
“ก็บอกพ่อสิว่าตอนนี้เราดีกันแล้ว”
“ก็จะบอก แต่ไม่ใช่บอกหลังจากพ่อเห็นนายมานอนแก้ผ้าบนเตียงฉัน”
“ก็เธอไม่ยอมให้ฉันใส่หนิ”
“คาร์เตอร์!”
“เธอต้องบอกพ่อเธอ เพราะถ้าเธอไม่ไปอยู่กับฉัน ฉันจะมาอยู่กับเธอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“คาร์เตอร์! วันนี้พ่อฉันยังไม่กลับมา ฉันยังบอกไม่ได้”
“ก็โทรไปบอกสิ โทรไปบอกว่าดีกับคาร์เ
