พาฝันบิดตัวไปมาใต้ผ้าห่มหนาผืนนุ่ม
ทำไมเตียงที่นี่มันถึงได้นุ่มขนาดนี้ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเตียงที่ตึกแถวนอนสบายขนาดนี้ ได้นอนบนเตียงนี้คืนเดียวราวกับได้นอนเต็มอิ่มมาเป็นอาทิตย์ แถมหมอนก็ยังหอมมาก ผ้าห่มก็หอม หอมแบบแพงๆ ไม่ใช่หอมน้ำยาปรับผ้านุ่มราคาถูกเหมือนที่เธอใช้
เด็กสาวเริ่มรู้สึกแปลกๆ …
ทุกอย่างมันดูผิดเพี้ยนไปหมด มันไม่เหมือนที่นอนที่ตึกแถวเลยสักนิด…
พาฝันค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาพแรกที่เห็นคือเพดาน เพดานโล่งสูงมีฝ้าหลุมฉลุลายสวยงาม ไม่ใช่เพดานเก่าๆ ของตึกพ่อเธอ
เด็กสาวรีบลุกพรวดขึ้นจนผ้าห่มสีขาวร่วงกราวลงบนเตียง เธอที่เห็นแบบนั้นก็รีบดึงมันขึ้นมาปิดตัวไว้
“ตื่นแล้วเหรอ?”
พาฝันตัวแข็งทื่อที่ได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้น เธอมองสำรวจหาต้นตอของเสียง ก่อนจะพบเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมตัวหรู
เขากำลังนั่งไขว่ห้าง ในมือของเขาถือแก้วกาแฟอยู่ ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อคลุมอา
