“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต” พาฝันตะโกนลั่นห้องเมื่อถูกคาเตอร์ลากกลับมาที่เตียงก่อนจะเหวี่ยงเธอลงไปบนนั้น
“เลิกโวยวายสักที” เขาตะคอก
“นายจับฉันมาทำไม นายจะเอาอะไรกับฉัน ฉันไม่มีอะไรให้นายหรอกนะ” พาฝันขอความเห็นใจ
“พี่เธอ เอาเธอมาขายให้ฉัน!” คาร์เตอร์โพล่งขึ้น
“…” พาฝันชะงักก่อนจะพูดออกไป “ไอ้บ้านั่นไม่ใช่พี่ฉัน”
พาฝันเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เมื่อวานภัทรนัดเธอไปที่คลับนั่น เธอดื่มน้ำที่ชายหนุ่มส่งให้ก็รู้สึกเหมือนจะไม่สบายจากนั้นก็มีคนอุ้มเธอออกมาจากที่นั่น
แล้ว…แล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย
“นาย นายทำอะไรฉันหรือเปล่า!” พาฝันถามหวาดๆ
คาร์เตอร์เอียงคอมองอย่างรำคาญใจก่อนจะพูดออกไป
“ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ มีแต่เธอนั่นแหละที่ทำฉัน”
“บ้า!” เธอสวนทันควัน
“ไม่บ้า จะปล้ำฉันท่าเดียว ดีนะที่ฉันไม่เผลอตัว” เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เพ้อเจ้ออีกแล้วนะ” เธอขมวดคิ้วใส่
คาร์เตอร์ยักไหล่
“ฉันไม
